تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
انتشارات ماهی منتشر کرد:
این کتاب داستان سرگشتگی آلمانی هایی است که در یکی از حساس ترین برهه های تاریخ ایران ،با هزار امید و آرزو ،راهی این سرزمین شدند تا قدم در بازی بزرگان بگذارند. غافل از اینکه روس و انگلیس،در طول سالیان دراز،آنقدر تجربه اندوخته بودند که هر تلاشی را بی اثر کنند. ویلهلم لیتن در خاطرات خود تصویری دردناک و در عین حال جذاب از ایرانی ارائه می کند که چندی پیش انقلاب مشروطه را پشت سر گذاشته است و اکنون گرفتار در چنبره دولت های بیگانه،که آتش جنگ جهانی اول را برافروخته اند فریاد بی طرفی سر می دهد. اما دریغ که گوش شنوایی نیست.
ماه‌عسل ایرانی بیش‌تر یک دفتر خاطرات است تا یک سفرنامه. گزارش‌های روزانه‌ی ویلهلم لیتن، دیپلمات آلمانی، گاهی چنان بی‌شائبه و خودمانی می‌شود که گویی او را در حضور داری. لیتن در سال 1913 در تهران با دوشیزه‌ای آلمانی ازدواج کرد. اما وقتی می‌خواست به ماه‌عسل برود، از سوی سفیر آلمان مأمور تأسیس کنسولگری این کشور در تبریز و تصدی آن شد. و این درست زمانی بود که ایران روزهای بحرانی انقلاب مشروطیت را از سر می‌گذراند و در چنبره‌ی دولت‌های بیگانه، که آتش جنگ جهانی اول را برافروخته بودند، فریاد بی‌طرفی سرمی‌داد. پیداست که مؤلف کتاب مسائل ایران را به گونه‌ای دیده است که یک سیاستمدار خارجی می‌تواند ببیند. چون او کتاب را برای انتشار در برلین نوشته پرویز رجبی در بهار 1318 در روستای امامقلی به دنیا آمد. کودکی را در زادگاه پدرش، روستای آق‌کند، سپری کرد و در همان‌جا به مدرسه‌ی ابتدایی رفت. در مشهد دیپلم گرفت و به استخدام اداره‌ی فرهنگ قوچان درآمد و آموزگاری پیشه کرد. در سال 1338 به تهران آمد و در بانک صادرات استخدام شد. در سال 1342 برای ادامه‌ی تحصیل به آلمان رفت. در سال 1349 در حالی از آلمان بازگشت که از دانشگاه گوتینگن آلمان دکترا گرفته بود. بعد از بازگشت، نخست به استخدام دانشگاه اصفهان درآمد، اما بعد توسط ساواک اخراج شد. پس از اخراج از وزارت علوم و آموزش عالی در سال 1353، مرکز تحقیقات ایران‌شناسی را تأسیس کرد. بعد از انقلاب این مرکز تعطیل شد و اجازه ی ورود به دانشگاه را نیز به وی ندادند. در 1367 مجدداً به آلمان رفت و به مدت 6 سال به تحقیق و تدریس در دانشگاه‌های دانشگاه ماربورگ و گوتینگن مشغول بود. در 1369 دیوان عدالت اداری رأی به محکومیت دانشگاه در اخراج وی داد اما این رأی توسط دانشگاه نادیده گرفته شد. سرانجام در 1373 به ایران بازگشت و ریاست بخش ایران‌شناسی دایرةالعمارف بزرگ اسلامی را به عهده گرفت. در سال 1379 بر اثر سکته‌ی مغزی و فلج‌شدنِ نیمی از بدن خانه‌نشین شد اما به کار تحقیق و ترجمه ادامه داد. پرویز رجبی در پاییز و زمستان 1389 یک دوره‌ی سخت بیماری و شیمی‌درمانی را تحمل کرد و سرانجام در 21 بهمن‌ماه 1390 جهان را بدرود گفت. از آثار تألیفی او در زمینه‌ی تاریخ و ایران‌شناسی می‌توان به مجموعه‌های تاریخی زیر اشاره کرد: هزاره‌های گمشده، سده‌های گمشده، جشن‌های ایرانی، تاریخ خط میخی فارسی باستان، کریم‌خان زند و زمان او. رجبی همچنین ده‌ها جلد کتاب درباره‌ی تاریخ ایران و ایران‌شناسی به زبان فارسی ترجمه کرده است: کویرهای ایران، مارکوپولو در ایران، ماه‌عسل ایرانی، سفرنامه‌ی نیبور، شهریاری ایلام، داریوش و ایرانیان.
فروشگاه اینترنتی 30بوک
نشر ماهی
کاملا مستند و حاوی اطلاعات روشنگرانه. #تاریخ بخوانیم