خرده جنایتهای زناشوهری

نمایشنامه‌ی «خرده‌جنایت‌های زناشوهری» (Petits Crimes Conjugaux) یکی از تأمل‌برانگیزترین و در عین حال صمیمی‌ترین آثار اریک-امانوئل اشمیت، نویسنده و فیلسوف معاصر فرانسوی-بلژیکی است. این اثر، روایتی ظریف از زندگی مشترک، عشق، فراموشی و بازی‌های ذهنی میان زن و مرد است؛ اثری که با ظرافت فلسفی و طنز تلخ نویسنده در هم تنیده شده و از خلال گفت‌وگویی دو نفره، جهانی از پیچیدگی‌های روح انسان را آشکار می‌کند. 

اشمیت، که همواره در آثارش به روان انسان، حافظه، هویت و معنای عشق می‌پردازد، در این نمایشنامه نیز مخاطب را به تماشای نبردی دعوت می‌کند که در ظاهر میان دو همسر در جریان است، اما در عمق، جدالی است میان حقیقت و دروغ، خاطره و فراموشی، عشق و نفرت، و در نهایت میان انسان و خودش.

درباره‌ی نمایشنامه 

درون‌مایه‌ها و مضامین اصلی 

۱. حافظه و حقیقت 

۲. عشق و قدرت 

۳. هویت و نقش 

ویژگی‌های سبکی و هنری 

تحلیل فلسفی و روان‌شناختی 

اهمیت نمایشنامه 

درباره‌ی نویسنده 

سخن پایانی 

خرده‌جنایت‌های زناشوهری داستانی کوچک است با پرسش‌هایی بزرگ. نمایشی است درباره‌ی عشق، حافظه و دروغ، اما در عمق، درباره‌ی انسان و تلاش او برای درک خویشتن. اشمیت به ما نشان می‌دهد که رابطه‌ی عاشقانه، مانند بازی شطرنجی است که در آن هر حرکت کوچک، می‌تواند سرنوشت را تغییر دهد. 

در پایان، ژیل و لیزا شاید حقیقت را نیابند، اما در میان دروغ‌ها و فراموشی‌ها، چیزی از عشق را دوباره کشف می‌کنند، عشقی که اگرچه زخمی و فرسوده است، هنوز زنده است. 

خرده‌جنایت‌های زناشوهری نمایشی است از زندگی، با همه‌ی زخم‌ها، تردیدها و خنده‌هایش؛ آینه‌ای در برابر ما تا ببینیم در روابطمان، چه جنایت‌های کوچکی هر روز مرتکب می‌شویم و باز هم، مثل همیشه، به زندگی ادامه می‌دهیم.