یاشماق

يوسف از هزار توي زمان عبور مي کند نه به جلو...نه به عقب براي احراز يا اثبات گمشده اش در اين کاووش بي پايان هر ذره و هر حرف و هر نگاهي معنايي بعيد مي يابد. يوسف ناگزير به تاويل نشانه هاست. زيرا که کليد هر مرحله در تاويل نشانه هاي مرحله قبل نهفته است. گاهي کليد را مي يابد و به دالان تاريک ديگري پا مي گذارد باز بازي از نو آغاز مي شود دالان کم کم روشن مي شود و نشانه ها خودي نشان مي دهند و باز چرخه تاويل.... اين رمان شرح مختصري از گذر مردي بدون چراغ براي يافتن گوهري در عمق گذشته خويش است. و بيشتر از آن به ترديد کشنده و گاه لذت بخش او مي پردازد،در درک واقعيت وجودي گوهر