اسماعیلیه

انتشارات اساطیر منتشر کرد:
کتاب اسماعیلیه که به قول مؤلفش دکتر مهدی محقق: "قلیل الحجم ولی کثیر الغنم" می‌باشد، دربرگیرندهٔ روند شکل‌گیری مذهب اسماعیلیه و عقاید موافقان و مخالفان این مذهب می‌باشد.
پس از شهادت امام حسین و یاران او در کربلا، مذهب تشیع به جریان و نهضتی زیرزمینی مبدل شد که همواره مورد آزار و تعقیب حاکمان اموی و عباسی بود. شیعیان که خود را در معرض نابودی می دیدند، نظریه " تقیه " را مطرح و در ظاهر خود را سنی مذهب نمایانده لیکن در نهان به ولایت و اصول آل محمد(ص) وفادار بودند. از آنجا که شیعیان اعتقاد داشتند در هر زمان فقط یک امام معصوم وجود دارد که از سوی خداوند به او الهام می شود، با مرگ هر امام، بر سر جانشینی امام بعدی ناگزیر اختلافی پدید می آمد. اغلب شیعیان در مورد شش امام اول اتفاق نظر دارند، اما به دنبال رحلت امام جعفر صادق(ع)، اختلاف و دو دستگی بزرگی به وجود آمد. گروهی معتقد بودند که ولایت و مرجعیت به فرزند جوان‌تر ایشان یعنی امام موسی کاظم(ع) سپرده شده و از سلسله ای پیروی می‌کردند که به امام دوازدهم یعنی امام مهدی(ع) ختم می‌شد، این شیعیان را شیعیان "دوازده امامی" نامیدند. در مقابل گروهی دیگر از شیعیان از فرزند ارشد امام موسی کاظم(ع)، اسماعیل، که پیش از پدرش از دنیا رفته بود پیروی کردند و اینان به "اسماعیلیان" معروف شده و مذهب اسماعیلیه شکل گرفت.
اسماعیلیه را می توان فرقه‌ای از شیعه نامید که امامت را پس از امام جعفر صادق(ع) به فرزند ارشد او اسماعیل ختم میکند، به جز انشعاب قرامطه از این فرقه که امامت را منتهی به فرزند اسماعیل، یعنی محمد بن اسماعیل، میداند. فرقه اسماعیلیه در قرن دوم (ق.م) تأسیس شد و در طول حیات خود و به دلایل گوناگون و در بلاد مختلف به نام‌های متعددی از جمله: فاطمیان، باطنیان، تعلیمیه، فدائیان، حشیشیه، سبعیه، هفت امامی، ملاحده مشهور شد.
عقاید و آراء اسماعیلیان را می توان از آثار حکیم ناصر خسرو قبادیانی، ابو یعقوب سجستانی، حمید الدین کرمانی، ابو حاتم رازی و موئد شیرازی، خصوصاً ناصرخسرو، استخراج نمود.
فروشگاه اینترنتی 30بوک