دلقک ها

انتشارات ثالث منتشر کرد:
فضاي شخصي درم بخش،
دنياي عريض و طويل و ژرف است. دنيايي ست به وسعت انديشه که همواره رو به گسترش دارد و حد و مرزي نمي شناسد. دنيايي که در آن، مجموعه هايي از مگس ها و دلقک ها و قهرمانان و تاريخ سازان، چون سيارک هايي سرگردا، با قدرت جاذبه اي براب نيروي گريز، گرد يکديگر مي گردد بي آنکه به يکديگر نزديک شوند.
منوچهر احترامي
براي برخي از طراحان کاريکاتور، شکل و خط و رنگ و ترکيب بندي، داراي اهميت زيادي ست. به مدد اين ابزار و فن است که با قدرت تمام موفق به نمايش درون کالبد بيمار انسان امروز مي شوند. آنها بيهوده و بي دليل، اندام و چهره و اشيا را دفرمه نمي کنند. کامبيز درم بخش از اين گونه است. براي او همان قدر که موضوع مهم است، خط نيز مهم است. ارزش لکه هاي سياه را در پهنه زمينه سفيد مي داند. نرمي و خشکي خط و کمي و زيادي آن در صفحه برايش مهم است. واقعيت صفحه برايش به اندازه واقعيت درون مايه ارزشمند است. آدم هايش نماينده طبقه يا تيپ خاصي نيستند، فقط آدم هستند؛ انسان معاصر مسخ دين و دل از دست داده، با چهره اي واحد.
ابراهيم حقيقي
در يک جمعيت هنرمند - که در نماي گسترده، هويت بخشي از اثر گذارترين اقشار هر مليتي به شمار مي روند- هستند افرادي که نبض جريان ساز اين جمعيت به حساب مي آيند و با هر ضربان تند و کندي، آن را به شريان ها تعميم مي دهند. کامبيز درم بخش يکي از همان نبض هاست؛ و هنرمندي است که گه گاه در چرت تکرار و تکرار هنري جامعه اش، چراغ ها را روشن مي کند و بي هيچ زد و خوردي! مي قبولاند که: آري، اينگونه هم مي توان ديد.
حسن کريم زاده
انگار او با همين خط هاي ساده مبارز مي طلبد، دعوتت مي کند به شادي. به آناليز خودت، جامعه و اطرافيانت. او انگار براي خلق کردن آفريده شده، براي به تصوير کشيدن. براي اميد دادن. براي همين است که وقتي تمام دنيا را جنگ و خشونت و آتش فراگرفته است، او با دلقک هايش مردم را به شادي دعوت مي کند. به نشاط. دلقک هايش مي آيند و به داد آدم ها مي رسند و هشدار مي دهند: (هي! دنيا که به آخر نرسيده؛ هنوز نرسيده، پس بخند. پس زندگي کن. ادامه بده).
فروشگاه اينترنتي 30 بوک