پشت درهای بسته

نمایش‌نامه جالب و درخشانیه. سارتر جهنم رو نه یک شکنجه جسمی دردآور بلکه یک موقعیت ذهنی می‌دونه. هر سه نفری که درون اتاق حبس شده‌ان و محکوم به این هستند که جهنم افراد دیگه اتاق باشن به این دلیل اونجان که روی زمین خودشون جهنم افرادی دیگر بودند و باعث تباهی اون‌ها. هر سه نفر به نوعی آگاهی از روی زندگی زمینی دارن و در ابتدا این جهنم اون‌هاست. به خصوص برای گارسین که کل این جهنم ذهنی با رفتار اون نمود پیدا می‌کنه در داستان. جهنم دیگران هستند اما سارتر به زیرکی و به طرزی درخشان اشاره می‌کنه که راه نجات هم گاهی اوقات دیگرانند.