نقش نگار

انتشارات صدای معاصر منتشر کرد :
دهمین نگاری بود که می گفت، نگارهایی که با هم متفاوت بودند. اولی نگاری آبی رنگ، گول زننده برای آرامشی که نبود. نگار دوم شاید کمی سبزه، سردتر و صبورتر...
- نگار این در و باز می کنی یا نه؟
خیلی وقت بود که می شناختمش. سکوت برایش مفهوم داشت. برعکس خیلی از انسان ها که کلام را نمی فهمیدند. او سکوت را هم ترجمه می کرد.
پوزخندش را می توانستم حتی از پشت درهای بسته هم حس کنم.
- اومم... فکر کنم شکستن در میتونه تجربه ی جدیدی باشه.
پاهای خشک شده ام را روی زمین گذاشتم. تجربه های جدید را دوست داشت . مطمعن بودم در را می شکند. با چشم هایی که به خاطر نور و گریه باز نمی شد، قفل در را باز کردم. نگذاشت تا در را کامل باز کنم . با نوری که از پشت سرش می تابید تشخیص حالت صورتش سخت بود.