گوش کن

انتشارات یساولی منتشر کرد:
وقتی هر کدام از ما در شکم مادرمان بودیم، چشم هایمان بسته بود ولی گوش ها کارشان را شروع کرده بودند. صدای قلب مادر، صدای مایعی که اطرافمان را پر کرده بود، و لرزش های صداهای بلند دنیای بیرون را می شنیدیم. دنیای ما چنین بود. به همین دلیل، گوش دادن به احساسات و خاطرات اولیه‌ی مان مرتبط است. فقط وقتی که به دنیا آمدیم، چشم هایمان باز و برای دیدن تنظیم شدند، و همه ی نور و تفاوت های رنگی این دنیای جدید را به درون خود راه دادند. از آنجا که چشم ها در جلوی صورتمان قرار دارند، معیار اصلی ما از آن موقع تا حالا بینایی است - دیدگاهمان معمولا بر اساس هرچیزی است که در تیررس چشم هایمان قرار دارد.
تا جایی که به دریافت مان مربوط است، شنوایی مثل سایه ای رقصان به حاشیه می رود. ولی همچنان به عنوان نوری در اطراف احساساتمان باقی می ماند، و مستقیم به احساسات اولیه ی مان متصل است.
از زمانی که گوش هایمان شکل گرفته اند همیشه در حال فعالیت هستند. آخرین حسی که در هنگام مرگ از کار می افتد شنوایی است. به همین خاطر یونانیان گفتند که گوش ها «نگهبانان خوابمان» هستند. یک مادرنصفه شب صدای گریه ی کودکش را خواهد شنید.
فروشگاه اینترنتی 30بوک