اتوبوس پیر و داستان های دیگر

اتوبوس پیر و داستان‌های دیگر از سایت گودریدز امتیاز ۴.۳ از ۵ را دریافت کرده است.

اتوبوس پیر و داستان‌های دیگر از سایت آمازون امتیاز ۴.۶ از ۵ را دریافت کرده است.

اتوبوس پیر و داستان‌های دیگر اثر ریچارد براتیگان نویسنده و شاعر آمریکایی است که با نام اصلی «انتقام چمن» در سال ۱۹۱۷ منتشر شد. این کتاب در مجموع ۶۲ داستان کوتاه دارد که بین سال‌های ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۰ نوشته شده‌اند. داستان‌های این مجموعه بسیار کوتاه هستند و براتیگان در این داستان‌ها از اتفاقات و صحنه‌های معمولی در خانه و خیابان می‌گوید ولی داستان‌هایش را به روشی بسیار غیرمعمول تعریف می‌کند. درست مانند دیگر آثار براتیگان، این داستان‌ها با مضمون ساده نوشته شده و اغلب سورئال هستند. بسیاری از داستان‌های کوتاه این مجموعه ابتدا در جای دیگری منتشر شده بودند. این کتاب همچنین دو فصل گم‌شدهٔ داستان مشهور براتیگان «صید قزل‌آلا در آمریکا» را در برمی‌گیرد.

براتیگان در مجموعه داستان‌های این کتاب، از طریق مشاهدات طنزگونه و نامتعارف خود خوانندگان را به چالش می‌کشد تا معنا را در امر پیش‌پاافتاده و زیبایی را در نقص بیابند. برخی داستان‌های این مجموعه شاید کمی دلچسب‌تر از بقیه باشند و حسی از فقدان و نوستالژی را در خود دارند و همین ویژگی‌ها اتوبوس پیر و داستان‌های دیگر را تبدیل به یک خواندنی سرگرم‌کننده و تأمل‌برانگیز کرده است.

«مادربزرگ من در تاریخ طوفانی آمریکا برای خودش یک پا فانوس دریایی است. توی یکی از شهرستانهای کوچک ایالت واشنگتن قاچاق مشروب می‌کرد. غیر از این خیلی هم زن خوش‌قواره‌ای بود، نزدیک صد و هشتاد قد داشت و مثل خواننده‌های گراند اپرای اوایل قرن بیستم ۹۰ کیلو وزنش بود. تخصصش ویسکی بوربون بود و با این‌ که کمی جا نیافتاده درمی‌آورد، اما در آن روزهای اجرای قانون منع مشروبات الکلی، نوشیدنی دلچسبی بود و آدم را سر حال می‌آورد. مادربزرگ من البته یک آل کاپون مؤنث نبود، اما می‌گویند شاهکارهایش در قاچاق آن دور و برها افسانه‌های پر شاخ و برگی آفریده بود. سال‌های سال همه شهرستان توش مشتش بود. کلانتر هر روز صبح زنگ می‌زد و درباره وضع هوا و تخم گذاشتن مرغ‌ها به او گزارش می‌داد. می‌توانم حرف زدنش را با کلانتر تصور کنم: «خوب، کلانتر. امیدوارم مادرت حالش زود خوب شه. من هم خودم هفته قبل سرما خوردم و گلودرد بدی گرفتم. هنوز فین فین می‌کنم. سلام برسون بگو هر وقت از این طرف‌ها رد شد سری به ما بزنه. اگه از اون مورد می‌خواستی بیایی ببری یا صبر کنی وقتی جک با ماشین برگشت می‌دم فوری برات بیاره اونجا.»

«بی‌کار نشسته بودیم توی جوب. شاید منتظر ساحره بودیم یا هر اتفاق دیگری که از جوب خلاص‌مان کند. به زمان بچگی، یک ساعتی می‌شد که آن‌جا نشسته بودیم. دست آخر دوستم برای این‌ که کاری کرده باشیم گفت: «اگه مردی برو بالا خونه ساحره، از اون بالا، از پشت پنجره برای من دست تکون بده.» نگاه انداختم آن طرف خیابان، به خانه ساحره. اتاق زیر شیروانی‌اش یک پنجره داشت که آن بالا مثل عکس صحنه‌ای از یک فیلم ترسناک صورتش را گرفته بود طرف ما. گفتم‌: «باشه.»
دوستم گفت: «خیلی جیگر داری.» اسمش حالا یادم نیست. این بیست سی سالی که گذشته، مغزم را چنان سوهان و سمباده زده که از جای اسمش در حافظه‌ام یک جای خالی مانده و بس. از توی جوب بلند شدم، خیابان را رد کردم. بعد خانه را دور زدم و رفتم سراغ پله‌های پشتی که به اتاق او می‌رسید. پله‌ها مثل یک ماده گربه پیر، خاکستری بودند و چوبی و دو تا پاگرد داشتند تا برسند به اتاق او. چند تا سطل آشغال پای پله‌ها بود. مانده بودم بفهمم کدامش مال ساحره است. درِ یکی از سطل‌ها را برداشتم ببینم هیچ جور آت و آشغال ساحره‌ها تویش هست یا نه. نبود. پر از همین آت و آشغال‌های معمولی بود و بس. درِ سطل آشغال بعدی را برداشتم اما توی آن هم هیچ‌جور آت و آشغال ساحره‌ها نبود. سطل سوم را امتحان کردم اما آن هم مثل دو تای دیگر هیچ جور آت و آشغال ساحره‌ها را نداشت.»

«قرر بود همه‌اش یک‌سوم و یک‌سوم انجام شود. من یک‌سوم بابت ماشین کردن رمان بگیرم، زن یک‌سوم بابت ویرایشش بگیرد و مرد یک‌سوم بابت نوشتنش بگیرد. گفتیم حق تألیف را تقسیم بر سه می‌کنیم. چون راه و چاه بلد بودیم . دروازه آخرش را می‌شناختیم و می‌دانستیم هر کدام باید کجای کار را بگیریم، همه سر این قضیه با هم دست دادیم. من را بابت این یک‌سوم شریک کردند که ماشین تحریر داشتم. یک کلبه درویشی مقواکاری شده داشتم که خودم سرهم بندی کرده بودم. آلونکم درست روبروی همان خانه کلنگی آن طرف خیابان بود که بهزیستی برای زن و پسر نه ساله‌اش فِردی اجاره کرده بود. نویسنده هم یکی دو کیلومتر دورتر، کنار استخر یک کارگاه چوب‌بری توی کاراوان زندگی می‌کرد و نگهبان کارگاه بود. هفده هجده سالم بود و در مناطق شمال غرب در آن سال‌های دور، در آن خطه تاریک و بارانی سال ۱۹۵۲، مثل غربتی‌های یک لاقبا زندگی می‌کردم. حالا سی و یک سالم است و هنوز که هنوز است سر درنمی‌آورم آن روزها چه مرگم بود که آن‌جور زندگی می‌کردم. زن، از آن همیشه ترکه‌هایی بود که قدیم و ندیم‌ها بر و رویی داشته‌ند و توی مهمانخانه‌های سرراهی و آبجوفروشی‌ها همه چشم‌ها طرف‌شان می‌چرخیدند و حالا دم دمای چهل‌سالگی وبال گردن بهزیستی‌اند و همه زندگی‌شان بند آن یک روز در ماه است که چک بهزیستی را می‌گیرند.»

داستان‌های این کتاب ترکیبی از سورئال و طنز هستند و وقایع تکان‌دهنده و عجیب‌وغریب زندگی روزمره را به تصویر می‌کشند. این داستان اغلب از چند صفحه فراتر نمی‌روند و مضامینی مانند عشق، تنهایی، دلتنگی و گذر زمان را بررسی می‌کنند. نثر براتیگان در این داستان‌ها که در مکان‌های مختلفی از سانفرانسیسکو گرفته تا شهرهای کوچک و روستایی را دربرمی‌گیرد، بازیگوش و شاعرانه است و داستان‌هایش پُر از شخصیت‌های عجیب‌وغریب و پیچش‌های غیرمنتظره است و پوچی زندگی را به تصویر می‌کشند. داستان‌های این مجموعه از ساختار روایی سنتی پیروی نمی‌کنند بلکه نگاه‌هایی اجمالی به لحظات زودگذر و خاطرات شخصی دارند. این داستان‌ها همگی نمونه‌ای از سبک خاص براتیگان هستند ـ غریب و درعین‌حال مالیخولیایی؛ ساده و درعین‌حال عمیق. داستان‌سرایی پراکندهٔ این نویسنده، منعکس‌کنندهٔ دیدگاه ضدفرهنگی او است و هنجارهای ادبی متعارف را به نفع تأمل شخصی رد می‌کند. او در بسیاری داستان‌های این مجموعه، مرز بین داستان و زندگی‌نامه را محو کرده است و مضامینی مانند سرخوردگی و اشتیاق در سرتاسر داستان‌هایش مشهود هستند.

• انتقام چمن
• فیلم خبری کاتِن مَتِر ۱۶۹۲
• یک سوم، یک سوم، یک سوم
• جمع‌آوری یک کالیفرنیایی
• داستان کوتاهی درباره زندگی معاصر در کالیفرنیا
• آتش رادیویی آرام
• المیرا
• قهوه
• فصل‌های گمشده صید قزل‌آلا در آمریکا
• آب‌وهوای سانفرانسیسکو
• مشکلات پیچیده بانکی
• یک ساختمان بلند توی سنگاپور
• پرنده‌های وحشی بهشت
• قالیچهٔ زمستانی
• ماشین‌نویس ارنست همینگوی
• ادای احترام به باشگاه جوانان مسیحی سان‌فرانسیسکو
• باغچه نیازمندیم
• اتوبوس پیر
• روح بچه‌های تاکوما
• میزگرد
• می‌خواستم تو را برای یک نفر توصیف کنم
• قاشق‌زنی با کشتی در دل دریا
• راننده تمشکی
• کش لاستیکی شهر ثورو

• کتاب بارش کلاه مکزیکی اثر دیگری از ریچارد براتیگان نویسنده و شاعر آمریکایی است. این کتاب هفتمین رمان براتیگان است و یک رمان عاشقانه و بدبینانهٔ سیاسی به حساب می‌آید. این کتاب داستان یک کلاه مکزیکی است که به شکل غیرقابل توضیحی از آسمان سقوط می‌کند و در مرکز محله‌ای کوچک به زمین می‌خورد.

• کتاب صید قزل‌آلا در آمریکا اثر دیگری از ریچارد براتیگان نویسنده و شاعر آمریکایی است. این کتاب اثری عجیب و منحصربه‌فرد است که خط داستانی مشخصی ندارد و در عوض مانند مجموعه‌ای از خاطرات در فصل‌‌های مختلف نوشته شده است و شخصیت‌های ثابت آن نیز مدام در میان داستان‌های مختلف می‌چرخند.