دیوان سومنات

انتشارات مرکز منتشر کرد: داشتم به طنين صداهايي که پس از گذشت ساعت‌ها از يک ملاقات به گوش مي‌آيند و حتي اگر شبي مثل آن شب گذشته و صبح شده باشد، وادارت مي‌کند که برگردي و دوباره از آن کوچه باغ بگذري تا به آن خانه برسي و منتظر بماني که در باز شود گوش مي‌دادم. فکر مي کردم که اين بار دست‌هايش را مي‌گيرم و رها نمي‌کنم، کوچه باغ پر شده بود از سايه روشن‌ها. زنگ زدم چند بار، با مشت به در کوبيدم. در باز شد يا اينکه در باز بود. هيچ‌کس در خانه نبود. هيچ چيز در خانه نبود. فقط عکس‌هاي دختر و پسر ناشناس در قاب‌هاي چوبي‌شان بر روي ديوار بجاي مانده بود. فروشگاه اينترنتي 30بوک