دستکش قرمز

گل مجسمه ي شطرنج باز را با آب دريا درست کرده بودم. گل آن چشم هاي سياه و کشيده، آن بيني باريک و آن صفحه ي شطرنج مخلوط خاک و آب دريا بود، نمک داشت و عطرش با همه گل هاي دنيا فرق مي کرد. خواسته بودم کتاب شعر بدهم دستش. گل کتاب شعر به دستهايش نچسبيد. براش شطرنج ساختم. هر مهره را پيش چشم هاي او صيقل دادم، چشم هاي سياهش صيقلي تر مي شد. صفحه را سوار کردم روي زانوانش، مهره را چيدم روي صفحه... مجسمه را تمام کردم و شبانه آن را روي پايه سنگي ميدان شهر وصل کردم... انداختندم توي اين زندان. شايد چيزي دزديده بودم، شايد هم فهميده بودند گل مجسمه را با آب دريا درست کرده ام. استفاده از آب ممنوع بود. آب تني هم ممنوع بود. عطر شور هم ممنوع بود.