دختری که ماه را نوشید (گالینگور)(پرتقال)

کتاب «دختری که ماه را نوشید» (The Girl Who Drank the Moon) رمانی فانتزی جادویی اثر کلی بارن هیل (Kelly Barnhill) نویسندهٔ کتاب‌های کودکان و نوجوانان است که اولین‌بار در سال ۲۰۱۶ منتشر شد. داستان این کتاب بر لونا متمرکز است، دختری که به دست جادوگری مهربان به نام زان بزرگ شده که تصادفی به جای نور ستاره، به او نور ماه داده است و باید قبل از این‌که خیلی دیر شود، بفهمد که چگونه می‌تواند از قدرت‌‌های جادویی‌ای که تصادفی به او داده شده، استفاده کند. در همین‌حال، اسرار دفن‌شدهٔ شهر غم‌ها شروع به آشکار شدن می‌کند. این داستان با نثر جذاب و مضامین غنی مانند عشق، خاطره و بهای حقیقت، داستانی مسحور کننده دربارهٔ یافتن هویت، شکستن چرخه‌های ترس و کنترل است که علاقه‌مندان به کتاب‌های فانتزی را مجذوب خود کرد.

درباره‌ٔ کتاب 
.

داستان «دختری که ماه را نوشید» از شهری به نام شهر غم‌ها آغاز می‌شود. مردم این شهر هر ساله کوچک‌ترین نوزاد شهر را به عنوان هدیه‌ای برای جادوگر خبیث در میان جنگل رها می‌کنند و معتقدند که این جادوگر منبع تمام شرارت‌هاست. اما مردم نمی‌دانند که این جادوگر چقدر مهربان است و او در عوض نوزادان را برمی‌دارد و به مردم شهر دیگری می‌دهد که آن‌ها را مانند فرزندان خود بزرگ می‌کنند.

زان باری دیگر در جنگل نوزادی را پیدا می‌کند، اما تصادفی هنگام جابه‌جایی نوزاد به جای نور ستارگان، به او نور ماه را می‌دهد و با این کار به او قدرت‌های جادویی‌ای می‌بخشد که برای هم برای خودش و هم برای دیگران خطرآفرین خواهد بود. زان این کودک را لونا می‌نامد و تصمیم می‌گیرد او را به عنوان فرزند خودش در کنار اژدهایی به نام فیریان و هیولای باتلاق گلرگ بزرگ کند. زان خودش نیز از اول جادوگر نبوده است و به‌خاطر آزمایشات جادوگران، قدرت‌های جادویی پیدا کرده است.

زان تصمیم می‌گیرد که جادوی لونا را مُهر‌وموم کند اما این کار هزینه‌ای گزاف دارد. اگر لونا کلمهٔ جادو را بشنود غشق می‌کند و این کار تنها تا سیزدهمین سالگرد تولد لونا تأثیر دارد، پس از آن جادوی زان از بین می‌رود و باعث مرگ او می‌شود. زان با نزدیک‌شدن به سیزدهمین سالگرد تولد لونا ضعیف و ضعیف‌تر می‌شود.

با بزرگ‌تر شدن لونا، او شروع به کنجکاوی و کشف هویت واقعی خود می‌کند و نمی‌داند که در این راه با چه وقایعی روبه‌رو خواهد شد و در این میان با شجاعت و عشق خود کل جامعه را متحول می‌‌کند.

ویژگی‌های برجستهٔ کتاب
.

«دختری که ماه را نوشید» یک رمان فانتزی چندلایه و عمیق است که به قدرت عشق، حافظه و حقیقت در جهانی می‌پردازد که با ترس و کنترل شکل گرفته است. نثر غنی این داستان شجاعت را ستایش می‌‌کند و سنت‌های ظالمانه را به چالش می‌کشد. برخی از ویژگی‌های این رمان عبارت‌اند از:

• حقیقت در مقابل کنترل: این رمان به نقد چگونگی استفاده از ترس و اطلاعات نادرست برای حفظ قدرت می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه پنهان کردن حقیقت به هر شکلی می‌تواند آسیب‌زا باشد و پس از آشکارشدن کل یک جامعه را آزاد کند.
• بلوغ و هویت: سفر لونا، بازتابی از آشفتگی عاطفی در دوران نوجوانی است چون او با از دست‌دادن حافظه، قدرت‌های عجیب و جست‌وجوی خود واقعی‌اش دست‌وپنجه نرم می‌کند.
• رمانی فانتزی با موضوعی غنی: پیوند بین لونا، زان، گلرگ و فیریان قدرت یک داستان فانتزی اما واقعی را نشان می‌دهد و عشق بی‌قید و شرط را به تصویر کشیده است.
• نمادگرایی در استفادهٔ جادو: جادو در این داستان نمادی از دگرگونی است؛ درحالی‌که نور ماه تصادفی به لونا داده می‌شود اما این استعاره‌ای برای قدرت غیرمنتظره و درواقع فرصت‌هایی است که زندگی در اختیار افراد قرار می‌دهد.
• نقد سنت و پنهان‌کردن حقیقت: آیین سالانهٔ قربانی کردن نوزاد به دلیل پنهان کردن حقیقت از جامعه رخ می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه پایبندی کوکورانه از سنت می‌تواند آسیب را تداوم ببخشد.
• سبک غنایی و ساختار روایی: زبان رمان بسیار ساده و خواندنی است و دیدگاه‌های در هم تنیدهٔ نویسنده، تجربه‌ای رویاگونه و شاعرانه به این کتاب بخشیده است و داستانی فانتزی اما عمیقاً‌ عاطفی خلق شده است.

افتخارات و جوایز 
.

از زمان انتشار «دختری که ماه را نوشید» در سال ۲۰۱۷، این اثر با استقبال چمشگیری از سوی خوانندگان و منتقدان مواجه شده است و داستان‌سرایی سرشار از احساسات آن را تحسین کرده‌اند. برخی از افتخارات و جوایز این کتاب عبارت‌اند از:

• برندۀ مدال نیوبری در سال 2017 (Newbery Medal)
• بهترین کتاب نیویورک تایمز در سال 2016 (New York Times)
• بهترین کتاب کتابخانۀ عمومی نیویورک در سال 2016
• یکی از 20 کتاب برتر آمازون در سال 2016
• کتاب منتخب سال 2016 کایرکاس ریویوز 

بازخوردها به رمان «دختری که ماه را نوشید»
.

• کتابی جذاب و خواندنی... دختری که ماه را نوشید به اندازۀ آثار کلاسیک مثل پیتر پن یا جادوگر شهر اُز هیجان‌انگیز و چند لایه است. نیویورک تایمز ریویوز (New York Time Reviews)
• یک فانتزی زیبا دربارۀ دختری که پس از این‌که جادوگری او را از مرگ نجات می‌دهد و اشتباهی به او نور مهتاب می‌دهد مملو از جادو می‌‌شود.  مجلۀ پیپل (People)
• کتابی جذاب، جادویی و خیره‌کننده ... این کتاب مملو از افسانه و جادو است و شخصیت‌های شوم و دوست داشتنی، عناصر جادویی و داستان‌سرایی قوی آن هر کسی را مجذوب می‌کند. کایرکاس ریویوز (Kirkus Reviews)
• کتابی غنی با خطوط داستانی متعدد که خواننده را در تعلیق نگه می‌دارد، کتاب شخصیت‌هایی الهام‌بخش، جذاب و فراموش‌نشدنی دارد و هر کسی از خواندن آن لذت خواهد بُرد. بوک‌لیست (BookList)

این کتاب مناسب چه کسانی است؟ 
.

اگر به داستان‌های فانتزی مثل «هری پاتر» یا «دختری که به اعماق دریا افتاد» علاقه داشته‌اید، از خواندن این کتاب نیز لذت خواهید بُرد. گرچه کتاب برای نوجوانان نوشته شده است اما بزرگسالانی که داستان‌های فانتزی و جادویی دوست دارند نیز عاشق این کتاب خواهند شد. این کتاب به‌ویژه مناسب خوانندگانی است که دوست دارند داستانی فانتزی با موضوعات عمیق مثل عشق، هویت و شجاعت بخوانند. چه عاشق داستان‌های فانتزی باشید، چه والدینی که به دنبال یک کتاب مناسب برای نوجوانان می‌گردند یا دوست داشته باشید یک هدیه مناسب برای دوست خود بخرید، این کتاب برای شماست.

چرا رمان «دختری که ماه را نوشید» را بخوانیم؟ 
.

• داستانی جادویی با شخصیتی منحصربه‌فرد: سفر لونا از کودکی کنجکاو به دختری جوان و قدرتمند، آینه‌ای از رشد عاطفی و روانی‌است که همهٔ ما تجربه می‌کنیم. مبارزهٔ او برای درک هویت و قدرت‌هایش عمیقاً برای هر خواننده‌ای در هر سنی قابل درک است، به‌خصوص برای خوانندگانی که در حال گذار از مراحل خودشناسی هستند.
• قدرت ترس و به‌ چالش کشیدن اطلاعات نادرست: این رمان چگونگی استفاده از ترس برای کنترل مردم را نشان داده و آن را نقد کرده است. نویسنده خوانندگان را تشویق می‌کند تا هر چیزی را کورکورانه نپذیرند و همه‌چیز را زیر سؤال ببرند، به دنبال حقیقت باشند و متوجه شوند که چگونه روایت‌ها ممکن است برای خدمت به صاحبان قدرت، تحریف شوند.
• خانواده و عشق نامتعارف: ارتباط لونا با زان، اژدهایی کوچک و هیولای باتلاق، نامتعارف اما بسیار زیبا است. او این افراد را به عنوان خانواده پذیرفته و آن‌ها را ستایش می‌کند. پیوند آن‌ها لطیف، طنز و عمیقاً عاشقانه است و نشان می‌دهد که چطور خانواده همیشه در مورد خون نیست، بلکه دربارهٔ مراقبت، وفاداری و رشد در کنار یکدیگر است.
• رمانی برای التیام غم: در زیر جادوی این داستان، غم همیشه جریان دارد. شخصیت‌هایی مثل مادر زان و لونا غم عمیقی را حمل می‌کنند و رمان بررسی می‌کند که چگونه پردازش غم و اندوه و نشان دادن شجاعت برای التیام و دگرگونی ضروری است.
• رمانی فانتزی سرشار از نمادگرایی: نثر بارن هیل بسیار غنی، شاعرانه و لایه‌لایه است و از استعاره‌های بسیار زیبایی مثل مهتاب، پرندگان کاغذی و آتشفشان برای نشان دادن بار عاطفی داستان استفاده کرده است. خودِ متن تبدیل به نوعی جادو شده است که هیچ‌گاه لطافت و زیبایی آن را از یاد نخواهید بُرد.
• مبارزه و اُمید: نویسنده در این داستان به موضوعات سنگینی مثل فقدان، بی‌عدالتی و ترس پرداخته است ولی هیچ‌وقت مبارزه را امری ساده نشان نداده و امید خود را نیز از دست نمی‌دهد. بلکه نشان می‌دهد که تغییر ممکن است تنها از طریق ویرانی و نبردهای بزرگ حاصل شود.

«دختری که ماه را نوشید» را بخوانید چون داستانی جادویی و بسیار زیبا است که حقایق را به تصویر کشیده است و از خواننده می‌خواهد شجاعت زیر سؤال بُردن هر آنچه به او گفته می‌شود را داشته باشد. بارن هیل دنیایی خلق کرده است که در آن غم‌واندوه تبدیل به یک سلاح شده، افسانه‌ها دستکاری شده‌اند و بیداری یک دختر جوان، کلید شفای کل جامعه می‌شود. 

درباره‌ٔ نویسنده 
.

کلی بارن ‌هیل نویسندۀ آمریکایی ادبیات کودک و نوجوان و داستان‌های فانتزی و علمی-تخیلی است. او برای رمان دختری که ماه را نوشید برندۀ مدال نیوبری شد و کایرکاس ریویوز کتاب جدید او که در سال 2022 منتشر شده است را یکی از بهترین کتاب‌های علمی-تخیلی و فانتزی سال 2022 نامید. کلی بارن ‌هیل مدرک کارشناسی‌اش را در رشتۀ نویسندگی دریافت کرد و پیش از تولد فرزند دومش شروع به نوشتن داستان‌های کوتاه کرد و این داستان‌ها در نهایت تبدیل به رمان‌های بلند شدند. کلی بارن ‌هیل از سال 2015 با همکاری مک‌نایت نویسندگی در ادبیات کودکان و نوجوانان را آغاز کرد. او برندۀ جایزۀ طلایی انجمن کتابخانۀ تگزاس شد و تاکنون چندین رمان و چندین عنوان غیرداستانی برای کودکان و نوجوانان نوشته است. 

معرفی کتاب مشابه: سفر به انتهای دنیا (My Diary from the Edge of the World)
.

اگر به داستان‌های جادویی و فانتزی علاقه دارید که موضوعاتی مثل شجاعت و سفرهای غیرممکن اما متحول‌کننده را به تصویر کشیده باشد، کتاب «سفر به انتهای دنیا» اثر جودی لین اندرسون (Jodi Lynn Anderson) را بخوانید. این کتاب، دفترچهٔ خاطرات گریسی، دختری معمولی‌ست که در یک دنیای نامعمول، با پیش‌آمدهایی غریب زندگی می‌کند. 

شهر گریسی مدام مورد حملهٔ جن‌ها و هیولاها قرار می‌گیرد. این واقعه اهالی شهر را به وجود دنیاهای امن و رهایی‌بخشِ موازی، یعنی آرمان‌شهری که در آن مرگ و بیماری و دشواری وجود ندارد، معتقد کرده است. مدتی‌ست ابر سیاهی که به اعتقاد اهالی شهر، نشانهٔ شومی از وقوع یک حادثهٔ تلخ و مرگبار است، بالای سر خانه‌ گریسی نمایان شده است. سم برادر گریسی بیمار است و خانواده که ابر سیاه ‌را نشانه مرگ سم می‌دانند، برای رهایی از این سرنوشت محتوم، سفری حماسی را به آن شهر رؤیایی آغاز می‌کنند.

شباهت‌ها و پیوندها با «دختری که ماه را نوشید»
.

هر دو رمان‌های فانتزی غنی از نظر احساسی هستند که از رئالیسم جادویی و سفرهای شخصی برای رسیدن به خودشناسی، اندوه و تاب‌آوری استفاده کرده‌اند. هر دو داستان بر دختر جوانی تمرکز کرده‌اند که در دنیایی پُر از غم و افسانه زندگی می‌کنند و خانواده نقشی محوری در التیام بازی می‌کنند. هر دو رمان شباهت‌های بسیاری بهم دارند و برای بزرگسالان و نوجوانان نوشته شده‌اند.

• قهرمانان زن جوان در سفرهای دگرگون‌کننده: لونا و گریسی هر دو دخترانی شجاع و کنجکاو هستند که باید با فقدان و عدم قطعیت روبه‌رو شوند و درعین‌حال قدرت درونی خود را کشف کنند. رشد عاطفی آن‌ها در مرکز هر دو داستان قرار دارد و این دو رمان به داستان‌هایی قدرتمند دربارهٔ رشد و تغییر تبدیل شده‌اند.
• مضامین اندوه و التیام: هر دو رمان تأثیر اندوه بر انسان‌ها را بررسی کرده‌اند. لونا با خاطرات فراموش شده و اندوه دست‌وپنجه نرم می‌کند و گریسی با فقدان قریب‌الوقوع برادرش، زندگی‌اش برای همیشه زیرورو می‌شود. سفر هر کدام از این دخترها مسیری به سوی شفای عاطفی و پذیرش است.
• جهان‌های جادویی اما آشنا: دنیای بارن هیل پُر از جادوگران، اژدهایان و جنگل‌های مسحور کننده است و دنیای کتاب «سفر به انتهای دنیا» نیز با عناصر جادویی پُر شده است و خانواده محور اصلی هر دو داستان را تشکیل داده است.
• داستان‌هایی ساده با موضوعاتی عمیق: هر دو نویسنده از نثری ساده و شاعرانه برای تعریف‌کردن داستان استفاده کرده‌اند و خوانندگان را به دنیایی جادویی می‌کشانند و هر دو کتاب وضع موجود را به چالش می‌کشند و نشان می‌دهند که تغییر چندان دور نیست اگر بتوانید فقدان و درد را بپذیرید و وضعیت موجود را زیر سؤال ببرید.

هر دو کتاب با نثر غنی و جهان‌سازی تخیلی خود حرفی بسیار بزرگ برای گفتن دارند و عشق، خاطره و شجاعت را به تصویر می‌کشند. اگر به داستان‌هایی جادویی علاقه دارید که در کنار ماجراجویی به موضوعات عمیق و خواندنی نیز پرداخته‌اند، از مطالعهٔ هر دو رمان لذت خواهید بُرد.

سخن پایانی 
.

«دختری که ماه را نوشید» رمانی قدرتمند است که با دگرگونی عاطفی و لحظاتی هیجان‌انگیز به پایان می‌رسد. زندگی لونا خودشناسی و کشف دروغ‌های دیرینه را نشان می‌دهد و به خوانندگان یادآوری می‌کند که مسیر حقیقت و شفا اصلاً آسان نیست اما همیشه ارزش دنبال کردن را دارد. کتاب داستانی امیدبخش دارد و پیامی به جا می‌گذارد که مدت‌ها در ذهن خواننده باقی می‌ماند.

نویسنده در این رمان شخصیت‌هایی خاص را به تصویر کشیده است، شخصیت‌هایی که غم و اندوه را می‌بلعند اما تبدیل به کهن‌ الگوهای خیر و شر نمی‌شوند و درعوض چهره‌هایی پیچیده هستند که شرایط، فقدان و انتخاب‌هایی که انجام می‌دهند، سرنوشت آن‌ها را تعیین می‌کند. این پیچیدگی‌های اخلاقی خوانندگان و به‌خصوص خوانندگان جوان‌تر را دعوت می‌کند تا با پرسش‌هایی دربارهٔ مسئولیت‌پذیری، همدلی و رشد شخصی مواجه شوند.

نثر و لحن افسانه‌ای داستان صدای خاصی به آن بخشیده است. دنیای بارن هیل پُر از موجودات افسانه‌ای، جادوگران و جنگل‌های محسور کننده است اما هرگز پایهٔ احساسی خود را از دست نمی‌دهد. ترکیب داستان‌های فانتزی و شخصیت‌های واقعی باعث شده است که این کتاب از یک ماجراجویی ساده، به تمثیلی برای مبارزه با غم و ستم تبدیل شود.

این داستانی است که با خوانندگان در هر سنی به راحتی ارتباط برقرار می‌کند و به ما یادآوری می‌کند که حتی در تاریک‌ترین جنگل‌ها، نور را می‌توان در مکان‌هایی غیرمنتظره یافت؛ به‌خصوص اگر جرئت کنیم که فراتر از ترس و به سوی حقیقت به پیش برویم.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
.

آن روز صبح گِرلاند، رئيس انجمن بزرگان، کارهایش را آرام و با وسواس انجام داد. روز قربانی یک بار در سال بود. او دوست داشت در صفِ آرام و آهسته‌ی مردم تا خانه‌ی نفرین‌شده و بازگشت غم‌انگیز از آنجا، به بهترین شکلِ ممکن دیده شود. حتی بقیه‌ی بزرگان را هم به این کار تشویق می‌کرد. به‌نظرش اینکه آدم خودش را جلوی توده‌ی مردم خوب نشان بدهد، اهمیت زیادی داشت. 

با دقت روی گونه‌های چروکیده‌اش سرخاب مالید و به چشم‌هایش سرمه کشید. دندان‌هایش را توی آینه نگاه کرد که کثیف نباشند یا خرده‌غذایی لایشان نمانده باشد. عاشق آینه‌اش بود؛ تنها آینه‌ی موجود در پروتِکتُریت. برای گرلاند بزرگ‌ترین لذت دنیا این بود که چیزی فقط و فقط مال خودش باشد. او دوست داشت خاص باشد.

انجمن بزرگان دارایی‌های زیادی داشتند که در پروتِکتُریت منحصربه‌فرد بودند. این از خوبی‌های شغلشان بود. 

پروتکتریت که بعضی به آن »پادشاهی علف دُم گربه‌ای» و بعضی «شهر غم‌ها» می‌گفتند، در محاصره‌ی دو چیز قرار گرفته بود: از یک طرف جنگلی ترسناک و اسرارآمیز و از طرفی دیگر مردابی بزرگ.