آش خور وارد می شود

اینطور داستانها در واقع فکاهی محسوب میشوند نه طنز. وداستان فکاهی هرچه کوتاهتر باشد موفق تر میشود مگر اینکه داستان پردازی فوق العاده ای داشته باشد. تقلید بخش اول کتاب هم از قصه های امیرعلی خیلی زیاده و بیشتر شبیه یک کپی سطح پایین شده. البته کتاب نکات جالبی هم داره و بخش پادگان وشخصیتهای داخل پادگان جالب هستند ولی در بخش های دیگه ضعف شخصیت پردازی وجود داره وصحنه ها خوب روایت نمیشه بیشتر توصیف میشه.