گورستان داستان های ناگفته

کتاب «گورستان داستان‌های ناگفته» (The Cemetery of Untold Stories) اثر خولیا آلوارز (Julia Alvarez) چهرهٔ ادبی و رمان‌نویس بزرگ آمریکایی است که با نوشتن کتاب «در زمانهٔ پروانه‌ها» (In the Time of the Butterflies) تحسین منتقدان بسیاری را برانگیخت و اکنون با رمانی درخشان و کلاسیک به دنیای ادبیات بازگشته است. این رمان اثری در سبک رئالیسم جادویی و هفتمین رمان این نویسنده است که داستان آلما را دنبال می‌‌کند، نویسنده‌ای پُرکار که پس از بازنشستگی از شغل معلمی و نویسندگی و با به ارث بُردن یک قطعه زمین، تصمیم می‌گیرد گورستانی برای دست‌نوشته‌ها و یادداشت‌های ناتمام خود درست کند. اما داستان‌های رها شده کنترل زندگی خود را به دست می‌گیرند و به شخصیت‌های خاموش و تاریخ‌های فراموش‌شده صدا می‌بخشند.

درباره‌ٔ کتاب 
.

داستان «گورستان داستان‌های ناگفته» دربارهٔ یک نویسندهٔ مشهور به نام آلما کروز است که نمی‌خواهد به سرنوشت دوستش دچار شود؛ رمان‌نویسی که برای تمام‌کردن کتابی آن‌قدر سخت و طولانی جنگید که سلامت عقلش به‌خطر افتاد. بنابراین وقتی آلمان قطعه زمین کوچکی را در جمهوری دومینیکن،‌ سرزمین مادری‌اش، به ارث می‌برد، ایدهٔ زیبایی به ذهنش می‌رسد که آن را به مکانی برای دفن داستان‌های ناگفته‌اش تبدیل کند.

او گورستانی برای پیش‌نویس‌ها و دست‌نوشته‌ها و شخصیت‌هایی که سعی کرده زندگی‌شان را به تصویر بکشد و نتوانسته و هنوز هم او را آزاد می‌دهند، می‌سازد. آلما می‌خواهد شخصیت‌هایش در آرامش باشند، اما آن‌ها ایده‌های دیگری دارند و خیلی زود شروع به سرپیچی از نویسنده‌شان می‌کنند. شخصیت‌ها پشت سرش حرف در می‌آورند یا این‌که خودشان را بازنویسی و اصلاح می‌کنند.

فیلومنا، زنی محلی که برای نگهبانی از گورستان استخدام شده است، شنوندهٔ دلسوز تمام داستان‌هایی می‌شود که شخصیت‌های آلما برای گفتن دارند. در میان آن‌ها بینونیدا، همسر رهاشدهٔ رافائل تروخیو که از تاریخ رسمی حذف شد و مانوئل کروز، پزشکی که در جنبش زیرزمینی دومینیکن جنگید و به ایالات متحده فرار کرد نیز هستند. «گورستان داستان‌های ناگفته» می‌پرسد: داستان‌های چه کسانی روایت می‌شوند و چه کسانی حذف می‌شوند؟

ویژگی‌های برجسته‌ٔ کتاب

 .
«گورستان داستان‌های ناگفته» رمانی عمیقاً تأثیرگذار است که به خاطرات، میراث و داستان‌هایی که در زندگی و ادبیات ناتمام مانده‌اند، می‌پردازد. آلوارز از طریق داستان این کتاب به فرضیهٔ تخیل، مرگ، حافظهٔ‌ فرهنگی و مسئولیت نویسندگان در قبال تعریف تاریخ و ارج نهادن به صداهایی که درغیر این‌صورت ممکن بود برای همیشه ناشنیده بمانند، پرداخته است. برخی از ويژگی‌های این کتاب عبارت‌اند از:

• داستانی منحصربه‌فرد: ایدهٔ یک گورستان واقعی برای دست‌نوشته‌های ناتمام، هم بدیع و هم نمادین است و نویسنده واقعیت را با تخیل در هم آمیخته است.
• کاوش در میراث و مرگ: آلوارز در مورد آنچه ما پشت‌سر می‌گذاریم ـ چه داستان‌ها، روابط یا حقایق ناگفته‌ ـ به‌ویژه در مواجهه با مرگ، تأمل کرده است.
• صداهای خاموش: این رمان به شخصیت‌های به حاشیه رانده شده و روایت‌های فراموش شده فضا می‌دهد و تعهد آلوارز به تاریخ را منعکس می‌کند.
• ریشه‌های فرهنگی: نویسنده در این رمان به تاریخ و فرهنگ کشور دومینیکن نگاهی انداخته و داستان‌سرایی خود را در چارچوب تعلق و میراث به پیش می‌برد.
• ترکیبی از واقع‌گرایی و خیال‌پردازی: این کتاب درحالی‌که ریشه در دغدغه‌های واقعی زندگی دارد، از عناصر جادویی و استعاری برای گسترش موضوعات استفاده کرده است.

افتخارات و جوایز 
.

از زمان انتشار «گورستان داستان‌های ناگفته» در سال ۲۰۲۴، این اثر با استقبال چشمگیری از سوی خوانندگان و منتقدان مواجه شده است. برخی از افتخارات و جوایز آن عبارت‌اند از:

• مورد انتظارترین کتاب نیویورک تایمز (Most Anticipated Book)
• برترین کتاب واشنگتن پست
• بهترین کتاب داستانی گودریدز در سال ۲۰۲۴
• بهترین کتاب ادبی به انتخاب سردبیر آمازون 
• کتاب مورد علاقهٔ سال NPR
• کتاب محبوب کتابخانهٔ عمومی شیکاگو در سال ۲۰۲۴
• بهترین داستان سال ۲۰۲۴ کتابخانهٔ عمومی لس‌آنجلس

بازخوردها به رمان «گورستان داستان‌های ناگفته»
.

• تنها کیمیاگری به خردمندی و اطمینان آلوارز می‌توانست عناصر فولکلور و طعم رئالیسم جادویی را در نثر مدرن خود بپیچد و همه‌چیز را به آواز درآورد... سرزنده، شاد... اغلب شوخ طبعانه، گاهی‌اوقات غم‌انگیز و مرثیه‌‌ای قدرتمند. لوئیس آلبرتو اورئا، نقد کتاب نیویورک تایمز (Luis Alberto Urrea, The New York Times Book Review)

• این رمان که با نثری جذاب و شفاف نوشته شده، به بررسی دوستی، عشق، خواهری، زندگی بین فرهنگ‌ها و چگونگی تسخیرشدن توسط مردم و کارهای ناتمام‌شان می‌پردازد. سرگرم‌کننده و البته دلگرم کننده. گابینو ایگلسیاس، بوستون گلوب (Gabino Iglesias, The Boston Globe)

• گرم و دلنشین... داستانی گیرا... به غنای کتاب آلوارز ... «گورستان داستان‌های ناگفته» تجلیلی خلاقانه از سنت‌های زنده و شفاهی است و ظرفیت ما حتی خارج از دروازه‌های نشر برای آوردن داستان‌های گذشته به آینده است. آنیتا فلیچی، نقد کتاب لس‌آنجلس تایمز (Anita Felicelli, Los Angeles Times Book Review)

• این داستانی بسیار گیرا و ضروری است... آلوارز با داستان آلما کروز، هنر درخشان خود را ادامه می‌‌دهد. همیشه چیزی جادویی برای کشف در یک داستان وجود دارد. NPR.org

• فراموش‌نشدنی. فرضیهٔ اصلی این‌جا ـ گورستانی برای کتاب‌های ناتمام ـ بسیار دلنشین است و رمانی پر از افرادی است که داستان‌های خود را به یاد می‌آورند و آن‌ها را مرور می‌کنند. یواِس‌اِی تودی (USA Today)

• رازآلود، جذاب و گاهی خنده‌دار... جولیا آلوارز، تأملی غنی در حقیقت، روایت‌های پیچیدهٔ خانوادگی و زندگی داشته و این سؤال که داستان‌های چه کسی روایت می‌شود. (Shelf Awareness)

• نشاط‌آور... در سراسر اثر، آلوارز به‌طور یکپارچه رئالیسم جادویی را با تصاویر صمیمانه از شخصیت‌ها درهم می‌آمیزد. این داستان سرشار از قدرت است. پابلیشرز ویکلی (Publishers Weekly)

• کتاب «گورستان داستان‌های ناگفته» نوشتهٔ خولیا آلوارز، داستانی واقعاً نوآورانه و منحصربه‌فرد دربارهٔ نویسنده‌ای است که به معنای واقعی کلمه سعی می‌کند پیش‌نویس‌هایش را دفن کند، اما نمی‌تواند جلوی زنده شدن شخصیت‌هایش را بگیرد. BBC.com

• درست مانند کتاب دیگرش «چگونه دختران گارسیا لهجه‌هایشان را از دست دادند» در این رمان نیز آلوارز به بررسی روابط خواهری، مهاجرت و اسرار خانوادگی می‌پردازد. واشنگتن پست (Washington Post)

این کتاب مناسب چه کسانی است؟ 
.

اگر از مطالعهٔ کتاب «صد سال تنهایی» لذت بردید، این کتاب را نیز دوست خواهید داشت. این کتاب مناسب خوانندگانی است که از داستان‌های تأمل‌برانگیز و تخیلی لذت می‌برند. نویسندگان و طرفداران داستان‌های ادبی که به رئالیسم جادویی و تاریخ علاقه داشته باشند نیز از مطالعهٔ این کتاب بسیار لذت خواهند بُرد. این کتاب همچنین مناسب طرفداران ادبیات آمریکای لاتین است و کسانی که آثار قبلی آلوارز را مطالعه کرده باشند نیز از مطالعهٔ این اثر بسیار لذت خواهند بُرد.

چرا رمان «گورستان داستان‌های ناگفته» را بخوانیم؟ 
.

• صدایی برای افراد فراموش‌شدهٔ تاریخ: یکی از قدرتمندترین عناصر آلوارز در این رمان، تمرکز او بر شخصیت‌هایی است که هرگز تکمیل نشدند. او به این صداها که شاید در تاریخ گم شده باشند، زندگی دوباره‌ای می‌بخشد و اهمیت گوش‌دادن به داستان‌هایی که تاریخ یا شرایط نادیده گرفتند را به خواننده یادآوری می‌کند. خوانندگانی که برای چنین دیدگاه‌هایی ارزش قائل باشند، این اثر را عمیقاً تأثیرگذار خواهند یافت.
• خلاقیت و مرگ: نویسنده در این اثر هنرمندانه خلاقیت و مرگ را با فرضیهٔ گورستانی برای نسخه‌های خطی ناتمام در هم آمیخته که چیزی بیش از یک خیال‌پردازی است و به عنوان استعاره‌ای برای زندگی انسان عمل می‌کند. نویسنده در این کتاب نشان می‌دهد همان‌طور که داستان‌ها می‌توانند ناقص بمانند، رؤیاها، جاه‌طلبی و روابط نیز ممکن است ناقص بمانند و خواننده را به شیوه‌ای آرام‌بخش به تأمل در این مسئله دعوت می‌کند.
• پیوند میراث شخصی به حافظهٔ فرهنگی: این رمان با پس‌زمینهٔ جمهوری دومینیکن رخ می‌دهد و تنها به میراث یک نویسنده نمی‌پردازد، بلکه به پرسش‌های گسترده‌‌تری در میراث، تاریخ و هویت می‌رسد. بنابراین اگر جزو آن دسته از خوانندگانی هستند که به تلاقی داستان‌های شخصی و روایت‌های فرهنگی علاقه دارید، این کتاب را حتماً بخوانید. 
• ترکیب واقع‌گرایی با خیال‌پردازی: روایت آلوارز ریشه در مبارزات واقعی زندگی، بیماری و شک به خود دارد اما همچنین به فضایی رؤیایی قدم می‌گذارد که در آن دست‌نوشته‌ها و شخصیت‌های مدفون شده، زندگی جدیدی به خود می‌گیرند. این ترکیب رمان را میان واقعیت و خیال نگه می‌دارد و برای خوانندگانی لذت‌بخش است که به داستان‌های احساسی و تخیلی علاقه داشته باشند.

«گورستان داستان‌های ناگفته»، نه‌تنها مناسب دوستداران ادبیات است، بلکه برای هر کسی است که تابه‌حال در مورد بخش‌های ناگفتهٔ زندگی، داستان‌هایی که ناقص، خاموش یا فراموش شده مانده‌اند، کنجکاو بوده است. این کتاب را بخوانید چون نویسنده‌اش از طریق تصمیم آلما کروز برای دفن دست‌نوشته‌های ناتمام خود، خواننده را به تأمل در مرگ و قدرت داستان‌سرایی برای حفظ صداها دعوت می‌کند. نویسنده در این کتاب رئالیسم جادویی را با واقع‌گرایی ترکیب کرده است تا داستانی بدیع خلق کند و بر این نکته تأکید کند که چگونه هر داستانی، هر چقدر کوچک یا ناتمام، معنای خاصی دارد.

درباره‌ٔ نویسنده 
.

خولیا آلوارز، شاعر و نویسندۀ برجستۀ آمریکایی دومینیکنی‌تبار، در سال 1950 در خانواده‌ای سیاسی و در شهر نیویورک آمریکا به دنیا آمد. خانوادۀ او در دهۀ 1950 برای ادامۀ زندگی به جمهوری دومینیکن بازگشتند ولی به دلیل فعالیت سیاسی پدر و عمویش، باز هم مجبور شدند به آمریکا مهاجرت کنند. وی دورۀ دبیرستان و دانشگاه را در ایالات متحده گذراند و استعدادهای ادبی‌اش، که سرشار از گنجینه‌های ادبی شفاهی بومیان دومینیکن بود، در بستر غنی ادبیات و شعر آمریکایی و اروپایی خیلی زود شکوفا شد. در سال 1991 نخستین رمان او با نام «چگونه دختران گارسیا لهجۀ خود را از دست دادند» منتشر شد. پس از آن رمان‌های «در زمانۀ پروانه‌‌ها در سال 1994، «یو!» در سال 1997 و «به نام سالومه» در سال 2000 منتشر شدند. مجموعه اشعارش به نام «آن سوی دیگر» در سال 1995 منتشر شد. او داستان‌هایی برای کودکان و نوجوانان نیز نوشته است. خولیا آلوارز برندۀ جوایز متعددی از مجامع ادبی و دانشگا‌ه‌های سراسر جهان نیز شده است.

معرفی کتاب‌های مشابه: 
.

اگر از مطالعهٔ این کتاب لذت بردید و به دنبال کتاب‌های مشابه می‌گردید که تاریخ غنی یک کشور با خاطره، هویت و هنر ادبیات و داستان را روایت کرده باشد و در این میان از تخیل و رئالیسم جادویی نیز بهره برده باشد، مطالعهٔ مجموعه داستان‌ زیر را به شما پیشنهاد می‌‌کنیم.

• گورستان کتاب‌های فراموش شده (Cemetery of Forgotten Books)
.

مجموعه داستان‌ ۴ جلدی «گورستان کتاب‌های فراموش شده» اثر کارلوس لوئيس ثافون (Carlos Ruiz Zafón) نویسندهٔ اسپانیایی است که در بارسلونا به دنیا آمده و بزرگ شده و مجموعه داستانش نیز در اسپانیا می‌گذرد. این رمان نیز درست مانند «گورستان داستان‌های ناگفته» عمیقاً به سرنوشت روایت‌های ناتمام یا فراموش شده می‌پردازد. از جمله شباهت‌های این دو کتاب می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

• داستان‌های رها شده: هر دو کتاب بر روایت‌هایی تمرکز دارند که ناقص، فراموش شده یا کنار گذاشته شده‌اند، اما همچنان معنا و تأثیر خود را حفظ می‌کنند.
• گورستان به‌عنوان استعاره: هر نویسنده از مفهوم گورستان برای نمادسازی حفظ و یادآوری آنچه در غیر این صورت ممکن است از دست برود، استفاده می‌کند. 
• قدرت داستان‌سرایی: هر دو اثر، ادبیات را به عنوان چیزی زنده بررسی می‌کنند که قادر به بیان تجربیات خاموش، شکل‌دهی به آن‌ها و ماندگاری بیشتر از خالقانشان است.
• رئالیسم جادویی: آلوارز بر روند کار نویسنده و آثار ناتمام او تأکید می‌کند، در حالی‌که ثافون زندگی مرموز نویسندگان و کتاب‌هایشان را به تصویر می‌کشد؛ هر دو مرز بین زندگی و ادبیات را محو می‌کنند.
• تأمل بر حافظه: هر داستان بررسی می‌کند که چگونه حافظه، چه شخصی و چه فرهنگی، از طریق کلام مکتوب و از طریق زنده نگه داشتن داستان‌ها زنده می‌ماند.

کتاب‌های این مجموعه با عنوان‌های «سایهٔ باد»، «زندانی آسمان»، «بازی فرشته» و «هزارتوی ارواح» منتشر شده‌اند. جلد اول با عنوان «سایهٔ باد» گورستان کتاب‌های فراموش‌شده را معرفی می‌کند، یک کتابخانه مخفی هزارتو که در آن آثار نادر، متروکه یا فراموش‌شده نگهداری می‌شوند. در این مجموعه، شخصیت اصلی جوان، دنیل سمپره، کتابی مرموز را کشف می‌کند که او را به اسرار تاریک گذشته بارسلونا و داستان غم‌انگیز نویسنده‌اش متصل می‌کند. ثافون در این چهار رمانِ خواندنی، رمز و راز، تاریخ، عاشقانه و فضای گوتیک را در هم می‌آمیزد تا روایتی بزرگ درباره قدرت ادبیات، حافظه و خود داستان‌سرایی ببافد.

سخن پایانی 
.

نویسنده در این کتاب خواننده را به دل داستان‌های ناگفته می‌کشاند و به سراغ زندگی‌ها و صداهای ناتمامی می‌رود که تنها در خاطره‌ها باقی مانده‌اند. آلوارز با خلق فضایی که در آن شخصیت‌های رها شده و طرح‌های ناتمام به‌نوعی دوباره به زندگی برمی‌گردند، به خواننده یادآوری می‌کند که داستان‌ها حتی وقتی ناقص هستند، وزن و معنا دارند. این چارچوب تخیلی، نیاز انسان به شنیده شدن، به اشتراک گذاشتن تجربه و فراموش نکردن تاریخ را نشان می‌دهد. 

درعین‌حال، این رمان بر سفر شخصی نویسنده‌ای تأکید دارد که در حال یادگیری رهاکردن است. آلوارز از طریق تصمیم آلما برای دفن آثار ناتمامش، نشان می‌دهد که عمل رها کردن خود یک فرآیند خلاقانه و رهایی‌بخش است. کتاب «گورستان داستان‌های ناگفته» نشان می‌دهد که چگونه هنر و زندگی در هم تنیده شده‌اند و این‌که گاهی اوقات پایان دادن به یک داستان به معنای تمام کردن آن نیست، بلکه به معنای آشتی با آنچه نمی‌توان گفت، است.

این کتاب تأملی عمیق بر قدرت سکوت، حافظه و تخیل است. آلوارز خواننده را تشویق می‌کند که به صداهایی در تاریخ یا در زندگی خودمان که کوتاه شده‌اند، بیشتر فکر کنیم و احترام بگذاریم. این رمان دعوتی برای تفکر در مورد چگونگی تعامل با روایت‌های ناتمام و اهمیت گوش‌دادن به آن‌هایی است که به هر دلیلی در دل تاریخ به فراموشی سپرده شده‌اند.