انتشارات قصیده سرا منتشر کرد:
کارل مارکس (1883-1818) و همکار و دوستِ دیرینه اش، فریدریش انگلس (1895-1820)، به حق در مقامِ بنیان گذارانِ یک سنتِ بسیار مهم در تاریخِ فلسفه سیاسی به شمار می آیند. بااینهمه، آن هنگام که آثارشان را می نوشتند، مطلقاً چنین هدفی نداشتند. رابطه آن ها با سیاست به عنوان فعالانِ آن عرصه و جهت گیری های سیاسیِ گسترده شان به عنوان سوسیالیست، از همان مراحل اولیه کارشان مشخص بود. سنتِ مارکسی که در اواخر عمر مارکس پی افکنده شد، مسلماً قسمی اندیشه و کنشِ سیاسی بود، اما پذیرش ایده ها و متون منتخبِ سنت مذکور در جریان اصلی و آثار اصیلِ تاریخ فلسفه سیاسیِ انگلیسی زبان، تحولی بود که عمدتاً پس از جنگ جهانی دوم اتفاق افتاد. اصطلاح ترکیبیِ مارکسیسم بر وجه تمایزاتِ بنیادینی سرپوش می نهد که از لحاظ بافتاری به موضوعات فلسفی و سایر موضوعاتِ تفسیریِ متعلق به سنتِ مارکسی مرتبط می شوند. روی هم رفته، سنتِ مارکسی ادای سهمی است به تاریخ فلسفه سیاسی، چراکه تأکید را می گذارد بر مفاهیمی همچون فعالیت اقتصادی، طبقه اجتماعی، استثمار، دولت، ایدئولوژی، پیشرفت تاریخی، تغییراتِ انقلابی و جامعه خوبی که دارای خصلتِ سوسیالیستی یا کمونیستی است.
فروشگاه اینترنتی 30بوک
شاید بپسندید
