روز خرگوش

در پس و پيش ذهنم از لحظه اي که وارد شده ام مقايسه ايرج و او شروع شده. و عجب اينکه شباهت ها بيش از تفاوت هاست. اگر ايرج هم بود همين کار را مي کرد و احتمالا اين نمايش رنجيدگي خاطر را با پرتاب يک حبه قند به دهانش تمام مي کرد و لبخند مي زد. بهرام سر بلند مي کند و مي پرسد: «گرمه، نه؟» و نگاه مي کند به شعله هاي آبي شومينه. منتظر اين خروج بودم. در اين سه سال هر وقت وارد اين قلمرو شده ايم، به سرعت هم از آن خارج شده ايم. فکر مي کنم هردو از گذشته مان شرم داريم و شايد هم مي ترسيم... -از متن کتاب-