دیوان غربی شرقی

انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد:
يوهان ولفگانگ گوته “ديوان غربي شرقي” را زماني سرود که با اشعار حافظ آشنا شده بود. او در سال 1814 متن کامل ديوان حافظ را به ترجمه ژوزف هامر فون پورگشتال ديپلمات اتريشي خواند و اگرچه اين ترجمه پرايراد و شتاب‌زده بود ولي گوته را متوجه عمق و فحواي شعر حافظ کرد و او را به سرودن غزل‌واره‌هايي شبيه شعر نابغه ايراني سوق داد. گوته در زماني کوتاه سه مجموعه خطاب به حافظ سرود و بعد بر سر اين کار شوقي بيشتر به ادبيات فارسي پيدا کرد و با وجود کمبود منابع به مطالعه تاريخ و فرهنگ فارسي روي آورد.
جانمايه اين اثر بيش از هر چيز از کلام حافظ برگرفته شده است اما گوته در همان روزهاي آغاز سرايش ديوانش به عشقي افلاطوني دچار شد و عاشقانه‌هاي معنوي‌اش را شور و جذبه‌اي ديگر آميخت. ديوان غربي شرقي در سال 1819 منتشر شد و يکي از مهم‌ترين آثار خلاقه برخاسته از گفتگوي فرهنگ‌ها و پيوند تمدن‌هاي شرق و غرب به شمار مي‌رود. ديوان گوته مفصل‌ترين دفتر شعر عمرش و ثمره تلاش اين شاعر آلماني در راه پايه‌گذاري ادبيات نوجهاني در طليعه جهاني شدن رابطه ملت‌ها و برابر نهادي در مقابل پديده جهانگير استعمار بود.
دفترهاي دوازده‌گانه اين ديوان هرکدام در کنار عنوان آلماني يک عنوان فارسي يا عربي هم دارد و شايد هم در تنوع، الگويشان نظام سال‌ها با ماه‌ها و فصل‌هايش باشد؛ چرا که مثل فصل‌ها، هرباره يک خويشاوندي و همجواري سه‌گانه در آنها به چشم مي‌خورد. مغني‌نامه، حافظ‌نامه و عشق‌نامه يعني سه دفتر اول کتاب بيش از همه از شيوه حافظ تاثير گرفته است. در پي آنها سه دفتر نظاره‌گري و باريک‌انديشي، يعني تفکرنامه، رنج‌نامه و حکمت‌نامه آمده و سپس دفترهاي تيمورنامه، زليخانامه و ساقي‌نامه و سرانجام مجموعه سه‌گانه آخر يعني مثل‌نامه، فارسي‌نامه و خلدنامه با موضوع مشترک دين و ملکوت آمده است.
بر اين کتاب رئيس انجمن گوته در وايمار و محمود حدادي مقدمه نوشته و درباره شان نزول کتاب و ارتباط معنوي و ذهني گوته با حافظ سخن گفته‌اند.
فروشگاه اينترنتي 30بوک