حالا که به گذشته بر می گردم می بینم انتقاد گر چه سراپا نامربوط و مغرضانه باشد به مراتب ساده تر از ستایش و تمجید بی محتواست آنچه که امروز بسیار در روزنامه ها و مجله های وطنی می بینیم دوستان و همکاران به اصطلاح همدیگر رو دارند و بر آثار هم تقریظ های بلند بالایی می نویسند. این نقدهای ستایش آمیز از آثار یکدیگرنه تنها کمکی به پیشرفت داستان نویسی ما نمی کند بلکه نویسنده را از تکاپو و جست و جوی بیشتر برای تعالی دادن نوشته های خود باز می دارد و در عین حال بی اعتمادی خواننده ها را نیز نسبت به هر ارزشیابی درست و صادقانه بر می انگیزد. ای کاش روزگاری پیش بیاید که نه از تقریظ های افراطی و نه از نوشته های غرض آلود خبری باشد و ارزشیابی آثار جایگاه راستین و حیثیت و هویت واقعی خود را پیدا کند. کتاب داستان و داستان نویس می تواند جلد دومی برای کتاب عرق ریزان روح به حساب آید و فرایند کند و کاوها و تجربیات من از نویسندگی و داستان نویسی است امیدوارم از این کتاب بتواند در کار نوشتن نویسنده های جوان موثر واقع شود و گره ای از کارشان باز کند.
نیلوفر
