ارواح ماه مهر (داستان امروز ایران)(59)

ساعت 2 و 21 دقيقه و 13 ثانيه شنبه 29 اسفند توشفان ئيل تا من خودنويسم را دربياورم، پري ناز خانم از تو گنجه، يک خرگوش کوچک کاموايي بيرون مي آورد و مي گذارد وسط سفره و پياله هاي کوچک چيني را دورش مي چيند. بعد خيلي نرم مي رود آشپزخانه که چاي را دم بکند. نگاه مي کنم: سماق، سير، سرکه، سکه، سنجد. مي دانم که مثل تمام سالهايي که بر او گذشته، به جاي سبزي، قاب عکس سينا سامان را مي گذارد. اين تکه را ذبيح بارها بازنويسي کرده تا بتواند قاب عکس را کنار تنگ ماهي بگذارد و آينه را طوري ميزان کند که پرهيب و چهره تمام رخ سينا، در پرتو نور شمعها بيفتد توي آب و يک جفت ماهي قرمز، ميان لب و دهان نيمه باز و ابروهاي هلالي اش بروند و بيايند و حبابهاي ريز سطح آب را بترکانند.