ولاد

محکوم شد که در اردوگاهي کنار رودخانه تيرناوا زنده به گور شود. در امتداد مسير او را در انظار چرخاندند، در حالي که به باد تحقير و تمسخر گرفته مي شد. از ميان جماعت جان به در برده از جنايات بي حد و حصرش در حالي عبورش دادند که آنها، وقتي او در غل و زنجير، ايستاده بر يک گاري و در حالي که به طرف گور مي رفت جلوشان مي رسيد، رو برمي گرداندند و به او پشت مي کردند. هيچ کس نمي خواست آماج آخرين نگاه او باشد. -از متن کتاب-