چون دوست دشمن است

بوي ادکلن پاشيده شده کف حياط مشام را مي آزرد.با خود گفتم بوي تند ادکلن هواي اينجا را مسموم کرده.بايد به ساره بگويم علي را به حياط نياورد؛سپس در يک لحظه به هق هق افتادم.در همان لحظه صداي فرياد خشمگينانه ي فرخ را از پشت سرم شنيدم.به عقب برگشتم و به چهره ي برافروخته اش نگاه کردم.او ديگر هيچ شباهتي به پسري که در خيابان کمي دورتر از مدرسه به انتظارم مي ايستاد و قربان صدقه ي قدو بالايم مي رفت و آرزو مي کرد پيش مرگ من شود،نداشت.آن که مي گفت قدم به خانه ام که بگذاري تو را روي چشمانم مي نشانم،او نبود.