وخانه ای که خانه ما نیست

هزار دستان هم باشم آوازم زنداني قفس است با اين همه براي تو مردن از زنده بودن لب پر مي زند وگرنه از پيش مرده ايم ما از شهر سوزا آتش شعله مي کشيم سپاهيان آشور بانيپال را جمعي به ويران کردن و جمعي ديگر به غارت غنايم مشغوليم و نان و آب را شايد هنوز غلط مي کنيم وگرنه کودک دوبار بگويد آب باژگونه مي کند بابا را -از متن کتاب-