کارهاي نظري و تجربي جديد و مهمي به وسيله تعدادي از صاحبنظران که به استقلال مفهومي کودکان و کودکي در حوزه مطالعات اجتماعي اعتقاد دارند، انجام شده است. در اين آثار به کودکان به عنوان واحدها و مقوله هاي اساسي مطالعه توجه شده است و کودکان و کودکي به محور تحليل ها تبديل شده اند. بخش اول کتاب به بررسي ديدگاههاي سنتي درباره جامعه پذيري و رشد کودک خواهد پرداخت و آنها را در مقابل «بازتوليد تفسيري»، قرار خواهد داد. يک مدل شبکه اي دايره اي از رشد يا گسترش عضويت کودکان در فرهنگ هايشان ارائه مي دهم و سپس همزمان با مفهوم «بازتوليد تفسيري» به انطباق ديدگاههاي ساختاري با کودکي خواهم پرداخت. بخش دوم به بررسي جامعه شناسي جديد کودکي در بستر تاريخي و فرهنگي آن مي پردازد. بخش سوم به تعريف و بررسي اهميت فرهنگهاي گروههاي همال کودکان، براي يک جامعه شناسي جديد کودکي اختصاص دارد.
شاید بپسندید
