کارهای نظری و تجربی جدید و مهمی به وسیله تعدادی از صاحبنظران که به استقلال مفهومی کودکان و کودکی در حوزه مطالعات اجتماعی اعتقاد دارند، انجام شده است. در این آثار به کودکان به عنوان واحدها و مقوله های اساسی مطالعه توجه شده است و کودکان و کودکی به محور تحلیل ها تبدیل شده اند. بخش اول کتاب به بررسی دیدگاههای سنتی درباره جامعه پذیری و رشد کودک خواهد پرداخت و آنها را در مقابل «بازتولید تفسیری»، قرار خواهد داد. یک مدل شبکه ای دایره ای از رشد یا گسترش عضویت کودکان در فرهنگ هایشان ارائه می دهم و سپس همزمان با مفهوم «بازتولید تفسیری» به انطباق دیدگاههای ساختاری با کودکی خواهم پرداخت. بخش دوم به بررسی جامعه شناسی جدید کودکی در بستر تاریخی و فرهنگی آن می پردازد. بخش سوم به تعریف و بررسی اهمیت فرهنگهای گروههای همال کودکان، برای یک جامعه شناسی جدید کودکی اختصاص دارد.
ثالث
