آیلین

يک ربع بعد از خانه اشان دور شده بود و به سمت اتوبان مي رفت. هنوز دستانش لرزش داشت، با خود حرف مي زد و سعي در آرام کردن قلبش که به شدت بالا و پايين مي رفت، داشت: رها آروم باش. ديگه همه چي تموم شد، ديگه دست عمو بهت نمي رسه، هرجا که بري بهتر از اينجاست، تو دختر شجاعي هستي.