ایراندخت

اولين باري را که چشمش به او خورد،خوب به خاطر داشت آن روز هم براي گرفتن آتش بيرون رفته بود بود.نزديک آتشکده داشت به بالا نگاه مي کرد،چشمان درشتش از انعکاس آسمان برق عجيبي داشت.قلب ايراندخت تندتر تپيد.-«ببخشيد مي رويد کنار تا من رد شوم؟» -«آه،بله،بله،عذر مي خواهم حواسم نبود» بي آنکه نگاهي به او بکند کنار رفت تا ايراندخت بگذرد اما دختر هرگز آن چهره و آن نگاه آسماني از خاطرش نرفت.بعد از آن يک بار ديگر او را در آتشکده ديد و فهميد روزبه پسر بدخشان بزرگ است.