مردمان فرودست

کتاب «مردمان فرودست» همانطور که مي دانيم اولين کتاب داستايفسکي است. نخستين گام در راهي که از او يکي از نام آورترين نويسندگان جهان را ساخت. سبک نوشتاري بسيار ساده و حتا عاميانه است. دو نفر که تحصيلات چنداني ندارند، در کمال سادگي و بي پيرايگي، غم و غصه ها، ناراحتي ها و محبت صميمانه شان را طي نامه هايي با هم رد و بدل مي کنند.همين سادگي و بي پيرايگي بود که دو منتقد بزرگ و صاحب نام روس: بلينسکي و نگراسوف را چنان به شوق آورد که اعلام کردند ستاره درخشاني در عالم ادبيات روس ظهور کرده است. پيش بيني شان درست بود و داستايفسکي گامي بسيار بلندتر از آنچه آنها حدس مي زدند، نه تنها در ادبيات ملت روس، بلکه در همه جهان برداشت. استثنايي بودن خود داستايفسکي و زندگي اش، بلاهايي که به سرش آمد، سختي هايي که کشيد، با توجه به ويژگي هاي روحي و اخلاقي خاصي که داشت، همگي باعث شدند آثاري به وجود بياورد که در ادبيات جهاني بي نظيرند. از اين ها گذشته داستايفسکي پديده ي جديدي را در آثارش آفريد که تا آن موقع ناشناخته بود و پس از او «روانشناسي» نام گرفت. او با تجزيه و تحليل و روانکاوي ذهن خودش و آنچه در آن به صورت صدها شخصيت متفاوت، با اخلاق ها و روحيه هاي گوناگون وجود داشت، سبک جديدي را در عالم نويسندگي ايجاد کرد که سرمشق و راهنماي بسياري از نويسندگان جهان پس از خودش شد. از مقدمه مترجم