اگر بمانم

هرچيز خوب و کاملي، مثل خانواده يا عشق، ممکن است در چشم به هم زدني زير و رو شود. ميا هيچ خاطره اي از آن تصادف ندارد؛ تنها پس از آن را به خاطر مي آورد: بدن آسيب ديده و غرق در خون خود را مي بيند، مي بيند که او را سوار آمبولانس مي کنند، خانواده اش را هم مي بيند که... اندک اندک بايد خود را باز بيابد، بايد بفهمد چه وضعيتي دارد، بايد بفهمد چه از دست داده و زندگي اش چگونه خواهد بود؛ اما بدنش روي تخت بيمارستان است و خود او سرگردان و نامريي. مهمتر از همه آنکه مي فهمد خود او بايد تصميم بگيرد بماند يا برود. داستاني زيبا که بي شک دل خواننده را به درد مي آورد اما شايد نگاه ما را به زندگي و خانواده و عشق تغيير بدهد.