شعر امروز (34)(فواره ها)

فواره ها که يخ زده بودند وا شدند در ناگهان ظهر زمستان رها شدند تکرار سربلندي ديرين خويش را هربار پيش از آن که بيفتدپا شدند از بس که پاي رفتنشان بند عشق بود در راستاي قامت خود جا به جا شدند فواره هاي ساده که از ارتفاع روز در زير بار روشني خويش تا شدند فواره هاي تا شده با دسته اي زلال در دست آفتاب زمستان عصا شدند درگيرودار صحبت فواره و عبور ياران باد وارد اين ماجرا شدند فواره هاي رم زده در هاي و هوي باد يک دست دست هاي بلند دعا شدند آن دست هاي آبي پاکي که از زمين تنها به شوق بارش باران هوا شدند