سوموکاری که نمی توانست تنومند شود

از آن جايي که من لاغر و دراز و بي حال و وارفته بودمفوقتي که شومينتسو از جلويم رد مي شد،فرياد مي کشيد: -من يه مرد تنومند رو تو وجود تو مي بينم. -کفري کننده بود!من از رو به رو مثل پوست خشک شده ي يک شاه ماهي بودم که بر روي يک چوب کبريت قرار گرفته بود؛از نيم رخ...کسي نمي توانست از نيم رخ مرا ببيند.من تنها از دو بعد قابل رويت بودم،نه از سه بعد،مثل يک تصوير فاقد برجستگي. -من يک مرد تنومند رو تو وجود تو ميبينم . در روزهاي اول،جوابي نمي دادم،چون اعتماد به نفس نداشتم:اغلب اين ذهنيت برايم پيش مي آمد که مردم با گفتارشان،با رفتار وسکناتشان به من حمله مي کنند،بعد براي پيذدا کردن خطا و اشتباهم شروع به تغيير،تحريف و حتي خيال بافي در مورد حرف ها و کارهاي آن ها مي کردم...