نه فرشته نه قدیس

صبر کردم. ديشب شوهرم را کشتم. با مته دندان پزشکي کاسه سرش را سوراخ کردم. صبر کردم ببينم از جمجمه اش کبوتر مي پرد بيرون يا نه، اما به جاي کبوتر يک کلاغ سياه بزرگ بيرون پريد. خسته، يا به عبارت دقيق تر، بي هيچ ميل و رغبتي به زندگي از خواب بيدار شدم، همچنان که پا به سن مي گذارم علاقه ام به زندگي کم مي شود آيا به عمرم هيچ وقت ميل خيلي زيادي به زندگي داشته ام؟ مطمئن نيستم، اما سابق بر اين مطمئنا نيروي بيشتري داشتم. و نيز آرزوهايي. آدم مادام که چشم انتظار چيزي است زندگي مي کند. امروز شنبه است. وقت دارم در عالم خواب و خيال به سر ببرم و خون دل بخورم. (از متن کتاب)