راشومون (امیر کبیر)

زبان شيواي آکتاگاوا در بيان نابساماني هاي روحي و بي عدالتي هاي اجتماعي، دلپذير، تکان دهنده و بي نهايت تاثيرگذار است. فضاي به کار گرفته شده، شيوه روايت و توصيف هاي دقيق او از لايه هاي پنهان ذهن آدمي به گونه اي است که خواننده را با خود به همراه مي برد و تا پايان نفس گير هر داستان ادامه مي يابد. با وجود اين، سرانجام نيک و بد هريک از آنها همچون باراني است که زنگار غم از آيينه دل انسانها مي شويد و در برداشت آنها از هستي، افقي نو مي گشايد. آکتاگاوا در هريک از داستان هايش متفاوت و غيرقابل پيش بيني است و اين خود گواهي بر اين حقيقت است که او علي رغم عمر کوتاه خويش فراتر از زبان قرار دارد.
آکتاگاوا ديونوسک در ژاپن نويسنده اي با جايگاه ملي است. اگر براي انتخاب ده نويسنده برتر ملي از پيدايش دوره نوين در 1868 راي گيري به عمل آيد، بدون شک آکتاگاوا يکي از آنان خواهد بود. او حتي مي تواند در ميان پنج نفر نخست قرار گيرد. مهم ترين ويژگي آثار آکتاگاوا سبک بسيار عالي اوست. رواني زبان آکتاگاوا بهترين ويژگي سبک اوست؛ هيچ گاه در جا نمي زند، بلکه همچون موجودي زنده به پيش مي رود.
پرويز همتيان بروجني به سال 1330 در خانواده اي از طبقه متوسط به دنيا آمد و در سال 1372 با درجه دکتراي داروسازي از دانشگاه تهران فارغ التحصيل گرديد. پرتره اثر نيکلاي واسيلويچ گوگول، شبهاي روشن و پنج داستان ديگر اثر اثر فئودور ميخائيلويچ داستايوسکي، داستانهاي کريسمس اثر چارلز ديکنز و رقص مرگ اثر يوهان اوگوست استريندبرگ چهار ترجمه از وي هستند که بين سالهاي 1383 تا 1390 به چاپ رسيده اند. آثار انتخاب شده از سوي اين مترجم بيشتر به مرگ و زندگي، لايه هاي پنهان ذهن، تضادهاي دروني و نقاط قوت و ضعف انسانها مي پردازد.