دو زن

انتشارات البرز منتشر کرد :
... آه، یاد آن روزها بخیر که من یک تازه عروس بودم،دهکده زادگاهم را پشت سر گذاشته و به رم آمده بودم لابد شما این شعر را می دانید : «« وقتی یک دختر چوچارایی»» به خانه بخت می رود بعضی رشته ها و بندها را می برند و بعضی صندل را.»»اما من همه چیز را به شوهرم دادم.بندها و صندلها و هر چیز دیگری را ، برای اینکه شوهرم بود و همین او بود که مرا به رم آورد.من از اینکه به رم می رفتم در پوست نمی گنجیدم و نمی دانستم آنجا بدبختی انتظارم را می کشد.من چهره ای گرد و بزرگ،چشمان مشکی خیره کننده و موهای سیاه که تقریبا تا روی چشمهایم می آمد و به صورت دو رشته کلفت بافته شده مثل طناب داشتم...
-از متن کتاب
فروشگاه اینترنتی 30بوک