افلاطونیان متاخر

انتشارات پژوهشگاه علوم انساني علوم انساني منتشر کرد: عنوان فلسفه نوافلاطوني که امروزه در اغلب کتابهاي رايج تاريخ فلسفه ـ اعم از فارسي يا خارجي ـ مورد استفاده قرار مي گيرد، در واقع اصطلاح بالنسبه جديدي است، زيرا قبل از قرن هجدهم ميلادي به هيچ وجه به کار نمي رفته است. تا آن زمان تمام متفکراني که اندکي صبغه افلاطوني داشته اند، بالسويه افلاطوني ناميده مي شده اند. مسلمانان نيز ـ اعم از ايراني يا غير ـ بيشتر از کلمات اشراقي و اشراقيون در مقابل مشائي و مشائيون استفاده مي کرده اند. ظاهراً يک معلم انگليسي به نام طوماس تايلِر که مترجم تاسوعات افلوطين بوده، اصطلاح نوافلاطوني را ابداع و به سال 1787 آن را به کار برده است. به عقيده او افکار افلوطين وجوه تفارق زيادي با افلاطون داشته و براي نشان دادن اين تمايز، اصطلاح نوافلاطوني را مناسبتر دانسته است، خاصه که اخلاف افلوطين به مرور بيش از پيش از سنت اصلي افلاطون فاصله گرفته بوده اند. فروشگاه اينترنتي 30بوک