نشر نیلوفر
تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
امریکای کارور امریکای استیصال است، فرورفته در غباری از درد و سرخوردگی.
دنیایی که کارور خلق می کند دنیای آدمهایی است که رویاهایشان را از دست داده اند.
با خواندن هر داستان کارورگویی پا به خیابانی گذاشته ایم به ظاهر آشنای آشنا، اما کمی پیشتر که می رویم احساس می کنیم سر هر پیچی خطری در کمین است، یا زمین زیر پایمان حالاست که به ناگهان دهان گشاید.
باید مراقب بود. به آخر که می رسیم گرچه اغلب حادثه ای عجیب یا وحشتناک هم رخ نداده است باز احساس می کنیم که خرد و خسته ایم. گویا جایی کسی پتکی بر مغزمان کوفته است.
به راستی چرا چنین تاثیری در ما می گذارد؟ ایجازش است یا چنانچه خود می گوید، اکراهش از بار کردن عاطفه بر کلمات؟ ما را در برابر تابلویی می نشاند که جابه جایش زدگی یا ریختگی دارد، نخ نما شده است، و پشت آن چیزی را می شود با یک نظر دید چیزی که از دیدنش وحشت می کنیم.
به راستی چیست؟ روزمرگی است و بی بروباری هستی؟ تنهایی آدمهاست؟
درماندگی است؟ یا هیچ نیست خلا است که دلهره مان را بر می انگیزد؟
هیچ آهن آبدیده ای نمی تواند قلب را چنان بشکافد که نقطه ای که در جای درست گذاشته شده است.
ایوان کانل گفت زمانی می فهمد که کارش با یک داستان کوتاه تمام شده که آن را می خواند و ویرگول هایی را بر می دارد و بعد باز آن را می خواند و ویرگول ها را سر جای اولشان می گذارد.