یادگارهای نادر ابراهیمی (قصه ی موش خودنما و شتر با صفا)(شهر قلم)

انتشارات شهرقلم منتشر کرد: موش،دوان دوان رفت. سر ريسمان شتر را به دندان گرفت. و پيشاپيش شتر راه افتاد و رفت. موش، همچنان که مي‌رفت، گاه‌گاه، ريسمان را به دست مي‌گرفت و فرياد مي‌زد: آهاي! موش‌ها! شترها! آدم‌ها! چرنده‌ها و پرنده‌ها! مرا نگاه کنيد! مرا نگاه کنيد که شتر به اين بزرگي را به دنبال خودم مي‌کشم! مرا نگاه کنيد که با همه‌ي کوچکي، راهنماي شتر به اين بزرگي شده‌ام.علتش هم اين است که من عقل دارم او ندارد. من زورم خيلي زياد است.همه از من مي‌ترسند. همه از من حساب مي‌برند.من شاه موش‌ها هستم. موش‌ها نگاه مي‌کردند، خوششان مي‌آمد، و قاه قاه مي خنديدند. شتر مي‌شنيد و هيچ چيز نمي‌گفت. موش، ياز فرياد مي‌زد: بله... اين منم که جانور به اين بزرگي را به دنبال خودم مي‌کشم... . فروشگاه اينترنتي 30بوک