موهای تو خانه ماهی هاست

انتشارات شهرستان ادب منتشر کرد:
چوب آلبالو روی هواست. می آید پایین، روی سر یکی از سگ ها. سگ، وق می زند و عقب می کشد، آن دو تای دیگر هم زوزه می کشند و دنبالش خیز برمی دارند عقب. سر می گردانند، می روند طرف لاشه خودشان و دوباره پارس می کنند. حسن اوس رحیم، با چوب آلبالویش، بالای سرم ایستاده. مثل كفتاری که بقیه کفتارها را از سر شکارش تارانده است، دندان به هم می ساید. خودش می خواهد کارم را بسازد، چوب آلبالویش را می برد بالا که بزند و ناکارم کند. خاک را مشت می کنم و می پاشم توی صورتش و در می روم. پاهایم مال خودم نیست. انگار من هم مثل دختر غاضريه توی گندم زار پرواز می کنم. نمی دانم کدام طرف، اما می دوم. تا جایی که نفس دارم، می دوم و وسط گندم ها ولو می شوم. حتما حسن اوس رحیم، همانجا زانو زده و دارد چشم هایش را می مالد.
فروشگاه اینترنتی 30بوک