روانشناسی نخبگان سیاسی ایران

انتشارات چاپخش منتشر کرد:
فرضيه اصلي اين کتاب چنين صورت بندي شده است: در جوامعي که فرآيندهاي سياسي آن درون ساختارهاي رسمي دولت کمتر نهادينه شده است نگرش ها و رفتار افراد پر قدرت راهنماي قابل اعتمادي براي تغيير سياسي محسوب مي شود. مفهوم نخبگان سياسي آن چنان که در اين بررسي مورد استفاده قرار گرفته است يک مفهوم تجربي، رفتاري است. براي موازنه و برابرسازي نخبگان سياسي يا صاحبان مشاغل رسمي در دولت ايران با ساختار اجتماعي آن هيچ کوشش استنتاجي انجام نگرفته است. برعکس، نخبگان سياسي به مثابه ي افرادي از اعضاي جامعه ايران يا ملت ايران تعريف شده اند که در مقايسه با ساير اعضاي جامعه ايراني هم از نظر سياسي فعال تر و هم از قدرت سياسي بيشتري برخوردار بودند. منظور ما از قدرت سياسي يک رابطه درون فردي است آن چنان که رفتار سياستمدار، رفتار يک سياستمدار ديگر را تغيير دهد. منظور از رفتار هر نوع تغيير در وضعيت و پايگاه فرد است در يک زمان تا زمان ديگر ... اين بررسي نشان مي دهد که مجموعه بسيار کوچکي از متغييرهاي معني دار ناشي از روابط درون فردي وجود دارد که جوهره سياست ايران را تشکيل مي دهد. در اين تحقيق چهار اصل بدبيني سياسي، بي اعتمادي، شخصي، عدم امنيت آشکار، و بهره کشبي ميان فردي يک جهت گيري منش شناختي عمومي را به ما ارائه مي دهد که زمينه رفتار نخبگان سياسي را تعيين مي کند.
فروشگاه اينترنتي 30 بوک