انتشارات قطره منتشر کرد:
گنجي که فردوسي براي ايران و ايراني بر جاي نهاده است تنها تاريخ و روايات داستاني و اساطيري ايران قديم نيست. فرهنگ ايران است از آغاز تا پايان قرن چهارم هجري با تمام مظاهرش، نتيجه گيري ها که به مناسبت وقايع در پايان غالب داستان ها کرده است و اندرزها که از نرم و درشت روزگار و سرانجام نيک و بد مردمان مايه دارد، زاده موجهاست که از انديشه هاي متعالي مردان قرون گذشته و دوران اسلامي برخاسته است. ارجي که شاعر بر (خرد) و (سخن) و (دين) مي نهد و پيوندي که اين سه را با هم مي دهد و پاسي که انديشه هاي بلند را مي دارد، يادآور باريک انديشي و بلند نظري و دوربيني پيروان فرقه ها و طريقه ها و مذاهب معروف و مترقي چون معتزله و شيعه و عرفان است.
شاهنامه هم سند لياقت زبان فارسي است و هم گنجينه ي فرهنگ و معارف ايران تا عصر فردوسي.
هر ايراني بايد شاهنامه را بخواند و لفظ و معني و قالب و محتواي آن را سرمشق و راهنماي کار خود قرار دهد.
شاهنامه را بخواند و مکرر بخواند تا به عمق فرهنگ با ارج ايران ايران تا پايان سده ي چهارم هجري بخوبي آگاهي پيدا کند و بداند که بيهوده نيست سخن فردوسي را با سخن از آسمان به زمين آمده برابر و کار او را بالا بردن سخن و باز بر کرسي نشاندن آن دانسته اند. آري بيهوده سخن بدين درازي نشود.
فروشگاه اينترنتي 30 بوک
شاید بپسندید
