دریا در من

انتشارات نگاه منتشر کرد:
مقدمه ‏ي نخستين چاپ کتاب در ايران
با سبزترين، با آفتابي‏ترين درودها…
در تهران به دنيا آمده‏ ام. هزار سال زيسته ‏ام، امّا هنوز و همچنان هفده‏ ساله‏ ام.
حرفه که نه، زندگي‏ ام شعر است و واژه ‏بازي. از پانزده ‏سالگي.
در ميانه‏ ي دهه‏ ي شصت ميلادي به بريتانياي نه‏ چندان کبير مي ‏روم.
اوج ترانه‏ ي بيدار را شهادت مي‏ دهم.
همه را مي‏بينم و ياد مي‏گيرم. سال 1965 است. نوجواني من در موسيقي پاپ گره مي‏ خورد. سال1968. سال اعتراض به جنگ ويتنام. در تظاهرات بزرگ لندن شرکت مي‏ کنم. همه را مي‏ بينم. همه را مي‏ خوانم. همه را مي‏ شنوم. ديگر ترديد ندارم که شاعر خواهم شد. ترانه خواهم نوشت. به ايران برمي‏ گردم و در نشريه‏ هاي هفتگي مي‏نويسم. براي راديو تهران، صبح‏ هاي جمعه برنامه‏ يي به نام «آواي موسيقي» مي‏سازم. در تلويزيون، گوينده و ترانه‏ نويس برنامه‏ ي «زنگوله‏ ها» مي‏شوم.
جايي براي کشف استعدادها. صداهاي نو!
در هجده سالگي با «ستاره آي ستاره» و «ديگه اشکم واسه من ناز مي‏کنه» به رداي ترانه مي‏رسم.
ترانه شناسنامه‏ي من مي‏شود.
نوزده سالگي من، ترانه‏ي «قصه‏ي دو ماهي»ست. سرآغاز ترانه‏ي نوين ايرانزمين. و از آن پس: اگه بموني. قصه‏ي بره و گرگ… حرف… نفس… هجرت… جمعه… مرد تنها… هفته‏ي خاکستري… کودکانه… آوار… نجواها… بوي خوب گندم… نفرين‏نامه… هميشه غايب… سقوط… نماز… چندصد ترانه!
در بيست و پنج سالگي فيلم سينمايي «شام آخر» را با بازي«پرويز فني‏زاده» مي‏نويسم و کارگرداني مي‏کنم. پيش از آن هم در فيلم «خانه‏خراب» کار نصرت کريمي بازي مي‏کنم.
پيش از هجرت هم فيلم موزيکالي به نام «پاييز، ايستگاه آخر» را براي تلويزيون مي‏سازم که هرگز پخش نمي‏شود. در کنار سيمين بهبهاني، فريدون مشيري، يدالله رويايي و عماد خراساني، عضو شوراي ترانه‏هاي روز راديو ايران مي‏شوم.
پيش از ترک وطن، يک مجموعه‏ي شعرخواني به‌نام «يک دهان آواز سرخ» منتشر مي‏کنم. يک مجموعه‏ي شعر و ترانه هم به‌نام «پيشمرگانه‏ها» يا «اگر همه شاعر بودند» با صداي خود در تهران ضبط مي‏کنم و در پاريس به بازار مي‏فرستم.
در اين سال‏ها دو کتاب منتشر مي‏کنم:
– درخت بي‏زمين – دريا در من.
و هفت آلبوم ديگر با صداي خودم: قدغن. سفرنامه. برهنگي. صداي درخت بي‏زمين. قدغن + (به بهانه‏ي هفتمين سالگرد انتشار آلبوم با چند قطعه‏ي تازه(. دوستت دارم‏ها و Rewind me in Paris (روايت انگليسي و فرانسوي در باب زيبايي‏آفرينان بزرگ جهان که پاريس را خشت به خشت در آثار خود آفريده‏اند).
هفت سال هم يک برنامه‏ي راديويي به نام قدغن‏ها ساخته‏ام. سفري تا بلنداي زيبايي‏آفرينان ايران و جهان. ادامه‏اش به تلويزيون مي‏رسد. ضيافت تصوير و صدايTAKE 1. برداشت يک، «دوستت‏ دارم‏ها» “Wanted” و… بيش از هميشه ترانه نوشته‏ام. نمايش‏هاي راديويي و تلويزيوني ساخته‏ام.
کاري به‌نام غزلنمايش به روي صحنه برده‏ام. سيزدهم آگست 1999 هم به‏عنوان شاعر – ترانه‏خوان ايراني در San Jose Jazz Festival که از مهم‏ترين جشنواره‏هاي موسيقي آمريکاست حضور مي‏يابم و چند ترانه به فارسي، انگليسي و فرانسوي مي‏خوانم که تجربه‏ي درخشاني‏ست و پنجره‏يي ديگر بر منظره‏هايي تماشايي‏تر.
و هنوز و همچنان:
– شعر خوردن. شعر نوشيدن. شعر بوييدن. شعر گريستن. شعر خنديدن. شعر خوابيدن و شعر نفس کشيدن، تنها کسب و کار من است.
شهيار قنبري
در آرامش اقيانوس آرام دور از خانه
سبز باشيد سبز و آفتابي!
فروشگاه اينترنتي 30 بوک