ویرانه های زیبا

انتشارات نفير منتشر کرد:

آيا سينما ايمان نسل او نبود؟ آيين حقيقي‌اش؟ اصلاً مگر سالن‎هاي سينما معبد همه‌ي ما نبوده و نيست؟ تنها جايي که جداگانه واردش مي‎شويم ولي دو ساعت بعد باهم از آن بيرون مي‎آييم، با تجربه‎هاي يکسان، عواطف يکسان و اخلاقيات يکسان؟ يک ميليون مدرسه وجود دارد با ده ميليون برنامه‎ي آموزشي مختلف؛ يک ميليون کليسا وجود دارد با ده‎هزار فرقه و يک ميليارد خطابه‎ي مختلف. ولي در همه‎ي سالن‎هاي سينماي سراسر کشور يک فيلم ثابت نمايش داده مي‎شود و همه‎مان مي‎بينيمش! آن تابستان، همان که هرگز از يادمان نمي‎رود، همه‎ي سالن‎هاي سينما داستان‌ها و روايات يکساني را پخش کردند (همان آواتار، همان هَري پاتر، همان سريع و خشمگين) که سوسوي تصاويرشان در ذهنمان نشست و جايگزين خاطرات خودمان شد، که داستان‎هاي نمادينشان تاريخ مشترکمان شد، که يادمان داد از زندگي چه توقعي داشته باشيم، که ارزش‌ها را برايمان تعريف کرد.

کمتر سينمادوستي است که از رابطه‌ي عاشقانه‌ي اليزابت تيلور و ريچارد برتون، ستارگان دهه‌هاي 50 و 60 هاليوود بي‌خبر باشد، عشق ممنوعه‌اي که در سال 1963 جريان فيلمبرداري کلئوپاترا به کارگرداني روبِن ماموليان در شهر رُم آغاز شد و پس از جنجال‌هاي بسيار به ازدواجي ده ساله، جدايي‌اي يک ساله و ازدواج مجددي يک ساله انجاميد. جِس والتر در ويرانه‌هاي زيبا به عشق دومي مي‌پردازد که ريچارد برتون به موازات رابطه با اليزابت تيلور درگير آن مي‌شود، دختري به نام دِبرا که نقشي کم‌اهميت در کلئوپاترا دارد.

فروشگاه اينترنتي 30بوک