پنجره های تشنه (پویش مطالعاتی)

انتشارات سوره مهر منتشر کرد:
رسیدیم به روستای نهریمان . مردم یا حسین گویان می دویدند سمت ضریح، انگار که بخواهند تریلی را فتح کنند . چند دقیقه ایستادم و موقعی که تریلی داشت حرکت میکرد، به مردم می‌گفتیم لبه حفاظ را ول کنند که یک وقت زمین نخورند . پسر جوانی سماجت می کرد . گفتم : پسرجان ول کن الان زمین میخوری . پسر که فهمید دیر یا زود باید تریلی را رها کند بمن گفت : ببین من فرشادم، من را به اسم دعا کن کربلا . بعد تریلی را ول کرد . داشتیم دور می‌شدیم که فریاد زد : فرشاد .... یادت نره .همان جا نشست به گریه و کف دستش را کوبید زمین. دور می شدیم و فرشاد نشسته بود کنار جاده. من هم نشستم پشت تریلی به گریه. حاضر بودم همه چیزم را بدهم جایم را با فرشاد، عوض کنم.
فروشگاه اینترنتی 30بوک