نام آن گل ها عدم بود

سوگواران روی صندلی‌های فرفورژه نشسته‌اند.گوشواره‌های مجلل دارند و خط‌های صافی روی پیشانی. از پشت عینک آفتابی، به استکان‌های چایی روی میزها نگاه می‌کنند. درخت‌های بلند توس سر تکان می‌دهند. چه هوای غریبی است برای سوگواری. نشد از مادر بپرسم سوگواران روی تپه آن‌جا چه می‌کنند.یک بار که خواستم از مادر بپرسم، دیدم مرده است.