تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
مجله شوکران: «اصلا مهم كه نیست»، این جمله‌ی از سر بی‌خیالی یا شاید هم نوعی طنز مخالف‌خوانی، عنوان تازه‌ترین مجموعه شعر علیرضا بهرامی است. او كه مجموعه غزل «تا آخر دنیا برایت می نویسم» را هم منتشر كرده و نیز مجموعه غزلی با عنوان «غم صدای تو یعنی...» (سال شغال) را زیر چاپ دارد، یك بار دیگر مجموعه‌ای از شعرهای سپیدش را به‌دست نشر سپرده كه برخلاف مجموعه قبلی‌اش «وقتی‌كه برف می‌بارد» (نشر امرود)، صرفا بیان عاشقانه و حسرت‌آلود ندارد. درواقع می‌توان گفت در این مجموعه، به‌نسبت كتاب های دیگر، شاعر، سیاسی‌ترین شعرهایش را به مخاطبی عرضه كرده كه در جهانی سیاسی، همچنان عشق می‌ورزد و به پیرامونش با عینك‌هایی دیگر نظر می‌كند. بهرامی كه سال‌هاست در خبرگزاری مشغول به فعالیت است، حالا كتابخانه‌ای را آرزو دارد كه فرهنگ لغتش پر از غلط باشد و سانتریفیوژ را اصلا به‌خاطر نیاورد. او همچنین شهری را دوست دارد كه هیچ بازجویی در آن ساكن نباشد كه اتفاقا معتقد است، آینده‌اش در مشت اوست. در پایان هم پس از سال‌ها روزنامه‌نگاری، اعلام می‌كند كه تلویزیون خانه‌شان را تنگ ماهی كرده است و روزنامه‌ها را از آخر می‌خواند، شاید كه آخر قصه راست باشد. بهرامی البته در این مجموعه هم از عشق دور نمانده و همین‌طور از هجران. او از یك‌سو خودش را روی یك كشتی قرون وسطایی تصور می‌كند كه در حال كار كردن، آواز می‌خواند برای كسی كه دامنش را در باد جمع می‌كند و برای او آب لیمو می‌گیرد. در كنار این‌ها، زبان طنز را در مواجهه با معشوقش حفظ كرده و این بار می‌گوید «دوستت دارم» گفتن‌های تو مانند «موفق باشید» آخر ورقه امتحان دیفرانسیل و انتگرال است یا این حرف دكترها كه همیشه می گویند: «چیزی نیست، خوب می‌شوی». گاهی هم زبان به حسرت و گلایه می‌گشاید و از پاییزی می‌گوید كه فرا رسیده بدون معشوق و روزی كه از خواب بیدار شده و دیده كه ماهی‌اش مرده است و دیگر نمی‌تواند در شهر، بازو به بازوی ملوان‌های مغرور، بوی اقیانوس را حس كند. البته شاعر این مجوعه با شواهد گوناگون نشان داده كه بسیار اهل سفر است و علاوه بر شعرهایی كه در حال و هوای فضای برخی شهرهای دنیا سروده، از تشبیه‌های بسیاری هم با محوریت سفرها و گردشگری‌هایش سود جسته است. بهرامی در این كتاب كه در 88 صفحه حاوی 50 شعر آزاد، ازسوی نشر آموت منتشر شده، حدود 10 شعر نیمایی هم دارد در فصلی با عنوان «صدای باستانی سكوت». شعرهایی نیمایی با رویكردی جدید در تلاش برای نزدیك كردن زبان این قالب شعری به زبان شعر آزاد و محاوره روزمره. درواقع بهرامی در برخورد با شعر نیمایی همان تلاش را دارد كه در شعرهای سپیدش به آن تكیه داشته؛ نگاه ساده به پیرامون زندگی و بیانی ساده با شاخصه‌های شعری و هنری. برای نمونه، یكی از شعرهای مجموعه «اصلا مهم كه نیست» را می‌خوانیم: «با کسی هم که سر جنگ نداشته باشم برای پسرم تفنگ اسباب‌بازی می‌خرم، با زنم مشاجره می‌کنم و در گوشه گوشه‌ی زندگی سنگر می‌گیرم به همین منوال، در تعطیلات آخر هفته، وقت را می‌کشم -پیش از آن‌که مرا ذره ذره از پای درآورد».
نشر آموت
