تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
اسم واقعی بچه، اسکندر بود. اسکند گرسته اش بود و دلش می خواست با مادر و پدرش بازی کند. شعبان و رمضان سعی می کردند او را خوشحال کنند. یک روز متوجه شدند که اسکندر دارد شبیه خودشان می شود. رمضان گفت: «هی پهلوان! من را یادت هست؟ وقتی پیدایم کردی همین اندازه بودم. بزرگم کردی. آب و نانم دادی» شعبان گفت: «حیف نیست این بچه مثل ما بشود؟» پهلوان با اخم به هر دوی آنها نگاه کرد که یعنی «بچه خواب است، آرام حرف بزنید.»
نشر سوره مهر
