تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
انتشارات نگیما منتشر کرد: شهرت میلان کوندرا به عنوان یكی از رمان‌نویسان بزرگ معاصر تثبیت شده است و به همین دلیل است که در سال 1983 درج? دكترای افتخاری دانشگاه "میشیگان"را از آن خود می‌کند. آن چیزی که رمان را به طور اساسی از قصه متمایز می‌کند، این است که رمان به طور اساسی به کتاب وابسته است. رمان‌نویس خود را کنار می‌کشد. بن‌مایه و شکل رمان، فرد در انزوایش است، فردی که دیگر قادر نیست عقاید خود را که دربار? مهم‌ترین اظطراب‌ها و دغدغه‌های خاص خودش است، بیان کند. او حیران مانده و نمی‌تواند هیچ اظهار نظری بکند. نوشتن یک رمان یعنی بازنمایی زندگی بشری تا حد نهایی‌اش. کوندرا نیز تحول رمان را به یکی از اساسی‌ترین تغییر و تحولات تاریخ مرتبط می‌داند. ادبیات رفتاری جانشین سنت شفاهی شده است و در واقع کتاب جانشین راوی شده است. به نظر کوندرا مهم‌ترین و بلندآوازه‌ترین گوهرهای نثر اروپایی از تلاقی این دو سنت به وجود آمده است. کوندرا اولین نوشته‌های خود را در اوایل سال‌های 1960 منتشر کرده است. ولی از نو شروع به حکایت می‌کند و با روشی کاملاً خیره‌کننده ناگهان تصویری از یک شخصیت ادبی را نشان می‌دهد که آشکارا با تصویر اوی و نویسنده متمایز می‌شود. نقد معاصر در قبال اولین داستان‌های کوندرا با مخمصه و تردید قطعی قطعی روبرو بود؛ چرا که آنها مطابق با نثر مدرن یعنی تک‌گویی درونی یا جریان سیال ذهن نبودند. آنها زا یک موضوع کلی به نفع میکروآنالیزی از ذهن شخصی تنها و یک خودآگاهی درونی منزوی اجتناب می‌کردند. متن‌های کوندرا که مشخص? آنها لذت حکایت‌کردن است و دوران رنسانس را به یاد می‌آورند، از بخش نثر معاصر متمایز می‌شوند: راوی در مداخل? بیش از حدش در عمل یا خطاب قراردادن خواننده یا در تحلیل روش طنزآمیز داستان‌های رکامبولسک درنگ و شک نمی‌کند که تقریباً یادآور دکامرون بوکاچیو است. کوندرا از همان داستان‌های نخستش برای درون‌مای? داستان، برای تأمل عقلانی و برای تصویر شخصیتی که در حین داستان تحقق می‌یابد ارزش قائل است. او نه به پیوند جدایی‌ناپذیر علی حوادث برمی‌گردد و نه به تعریف روشنی از شخصیت ادبی، آنطور که معمولاً در نثر قرن نوزدهم بدان می‌پرداختند؛ ولی به سنتی برمی‌گردد که نامش را نیم? دوم تاریخ رمان می‌نامد و با آثار رابله واسترن (لارنس) و دیدرو مشخص می‌شود؛ اما او از این سنت تقلید نمی‌کند، بلکه تمام تلاشش را برای زنده‌کردن آنها به کار می‌بندد تا آنها در ذهن راوی مدرن تغییر شکل دهند. کوندرا در حماسه‌های بزرگ به دنبال سرچشم? ادبیات روایتی نیست، آنچنان که هگل در کتاب زیبا‌شناسی خود و بعدها لوکاچ در کتاب نظری? رمان در جستجویش بودند؛ او به یک داستان جالب و جذاب و به شکل‌های ساده همچون قص? کوتاه، شوخی، اغفال و داستان کوتاه علاقه نشان می‌دهد. او آغاز و گشایش ادبیات حماسی اروپا را آثار بوکاچیو، رابله و سروانتس می‌داند نه آثار هومر. فهرست مطالب این کتاب در ده بخش و یک ضمیمه بدین ترتیب است: بحران روایت و امکان یک داستان؛ شعر و حقیقت؛ نثرنویس یا دون ژوان عصر به تأخیر افتاده؛ شوخی معصیت و شوخی تاریخ؛ دوران تغزل و پرشوری؛ کمدی سیاه و غمگین از خداحافظی‌ها یا دوران نتیجه‌گیری؛ در جستجوی عمل از دست رفته؛ سیار? بی‌تجربگی و خامی؛ در جستجوی حرکت از دست رفته؛ بوطیقای رمان اروپایی در آثار کوندرا. ضمیمه دربردارند? ده متن انتشار نیافته از کوندرا است: مؤخره بر چاپ‌های آمریکایی، ایتالیایی و ...؛ کافکا، هیدگر، فلینی، آسمان پرستار? اروپای مرکزی؛ یادداشت کوندرا بر اولین چاپ چک؛ diabolum؛ وصیت تحریف‌شد? گوته؛ مخالفت با فرهنگ ادبیات فرانسه هنوز هم هست؛ تبعید رهاننده؛ جمل? شلگل. فروشگاه اینترنتی 30بوک
نشر نگیما
