تخفیف های شگفت انگیز
مجله 30بوک
نظر خود را برای ما ثبت کنید
انتشارات سرزمین اهورایی منتشر کرد:
من برای تعریف شعر نظر خاصی ندارم. اگر چنین نظریه پیشینی‌ای داشتم شاعر نبودم. تعریف داشتن ما از آنچه که انجام می‌دهیم، باعث به تاخیر انداختن این کار می‌شود. درست مثل اینکه وقتی رقاصی به حرکات پاهای خود نگاه می‌کند،از رقصدن باز می‌ماند. شعر، رقص است و سخن گفتن درباره آن یعنی چگونگی توجه به حرکت گام‌ها. من به صراحت می‌گویم که دوست دارم برقصم اما هیچ وقت نمی‌خواهم که گام‌هایم را بشمارم زیرا اندیشیدن درباره آنچه انجام می‌دهم باعث از دست دادن تعادلم می‌شود.
شعر، رقص با کلمات است. بازهم به این جمله بازخواهم گشت.
رقصی با همه زیروبم‌های روح و همه حالات روحی خواسته و ناخواسته و همه طبقه بندی‌های معقول و نامعقول.
کسانی که با نثر کار می‌کنند – از قبیل نوشتن قصه یا رمان و نمایشنامه- شاید در این مسیر دچار مشکلی نشوند. یعنی این‌ها به طور طبیعی را می‌روند و با شیوه‌ای پیشینی و منطقی قلم را بر روی کاغذ به حرکت وا می‌دارند و در پیاده روهای مخصوص عابران قدم می‌زنند. اما شاعران، رقصی وحشی اجرا می‌کنند که در آن رقصنده از تن خود و از آهنگ هم فراروی می‌کند تا این که خودش به صورت آهنگی درآید. من شعر می‌گویم اما نمی‌دانم چگونه؟ همچنان که ماهی نمی‌داند چگونه شنا می‌کند و یا گنجشکان نمی‌دانند چگونه پرواز می‌کنند.
شاعر به طور ناگریز و از روی اجبار در شعر خود حضور دارد. او در شعرش گرفتار و دربند است مانند ماهی که در محیط آبی خود اسیر است و به رهایی و ترک آن قادر نیست. خلاصی شاعر از شعر خود و ماهی از آب، جز با مرگ میسر نمی‌شود...
فروشگاه اینترنتی سی بوک
نشر سرزمین اهورایی
